Skírnir - 01.01.1864, Qupperneq 69

Þýzkaland.
FRJETTIR.
69
þar meíi kvaib hann rjett, a& sambandinu yr&i hlítt til atkvæba um
]>a& mál. þetta þótti þeim ekki svari nær og allri von var lokih
um sættir mefe þeim og stjórninni, er Prússar höffeu lagt lag sitt
vife Austurríki til afe ganga í gegn ályktum sambandsþingsins í
danska málinu. Fulltrúadeildin neitafei samþykki til Qárhagslaganna
og flárlánsins; þann dag (22. jan.) völdu hvorir öferum hörfe orfe,
fulltrúarnir og ráfeherrarnir. Schulze Delitzsch sagfei, afe stjórn-
arstefna ráfeherranna bakafei Prússlandi óvild á þýzkalandi hjá
öllum þjófehugufeum möunum, og sambandife vife Austurríkismenn
myndi draga til þess, afe Prússar á nýja leik yrfei þeirra undir-
lægjur. Bismarck kvafe sjer eigi furfeu afe því, þó ráfeaneyti kon-
ungs heffei eigi hylli þingmanna, því meira yrfei afe leggja vife vin-
fengi þeirra, en sjer efeur öferum dugandismönnum á Prússlandi
gæti komife til hugar afe inna af hendi. Vinsælir yrfei þeir ráfeherrar
afe eins af fulltrúunum, er ljeti allt á þeirra valdi um hag ríkisins,
og leyffei þeim afe draga ráfein af sjálfum konunginum og leggja
hann afe jöfnu vife einhvern flokksforingjann. ((Prússaþjófe”, sagfei
hann enn fremur, ((er konungholl þjófe og kann vel konungráfeum,
og mun ávallt hyggja á afera leife en þingmenn hyggja nú. Væri
alþýfea sams hugar og þeir, myndi bráfeur endir verfea á völdum
og virfeing Prússlands. Konungvaldife stendur fast sem marmara-
bjarg og mun hvergi þokast fyrir ályktum efeur atkvæfeum fulltrú-
anna efea málfundum þeirra í þjófeernisfjelögum”. Fám dögum sífear
ljet konungur Bismarck segja þingi slitife og lesa yfir höffeum þing-
manna þung ámæli fyrir þráheldi þeirra og þegnskaparleysi. Harö-
ast tók konungur á því, afe þeir heffei synjafe fjárframlaganna, en þafe
kvafe hann virfeandi til fulls fjandskapar, er þeir heffei talafe um mót-
blástur annara þýzkra ríkja gegn Prússlandi, og farife svo orfeum
um, sem þeir vildi, afe þeirra eigife land færi halloka fyrir öferum
í þeim skiptum.
þafe samdist mefe Prússum og Austurríkismönnum um herförina
móti Dönum , afe Prússar skyldi hafa yfirforustu, enda lögfeu þeir
til life hálfu meira. Fyrir bandahernum er Wrangel hershöffeingi,
og þekkja Dauir hann afe fornu fari. Gablenz heitir æfesti foringinn
í lifei Austurríkismanna og segja Danir þá vaskari í bardögum en
Prússa. Bandamenn hafa ærinn lifesafla, og afe því sagt er, þre-