Skírnir - 01.01.1864, Qupperneq 80

80
FRJETTIR.
Rifssl«nd»
mestu leyti í ríkisskuldabrjefum; en svo var undir búib, ab lista-
bækurnar yfir brjefin voru flestar ónýttar efca brenndar, svo Rússar
gæti eigi lýst eptir eía varab vib kaupum. Um þab leyti hurfu ú
burt fjórir embættismenn frá landsjóbsstofunni, og formaburinn hafbi
fám dögum ábur beibzt orlofs. En þá er öllu var í kring komib, birti
uppreistarstjórnin, ab peningarnir væri nú í þeirra höndum, er meb
ætti, og embættismennirnir væri þegar komnir undan til útlanda.
Skattakrefjendur leyndarstjórnarinnar gengu um albjartan dag inn í
hús manna og neyddu þá til ab greiba þab fje af hendi, er á þá var
jafnab eptir fjármegni, eba ef svo var gjört til áþyngdar í hefnda-
skyni. Einn dag voru fluttir margir handteknir menn til borgar-
innar, og kom til umtals meb Constantín (bróbur Rússakeisara og
landstjóra á Póllandi) og rábherra hans, Enoch ab nafni, hvab vib
skyldi gjöra, því dýflissurnar gátu eigi tekib vib fleirum. Enoch
kvab ekki svo vant úr ab rába, aldraba ebur lítt vígfæra menn mætti
senda til Síberíu , en skjóta hinum yngri inu í herflokkana. Auk
þeirra voru ab eins vib staddir tveir fylgislibar ustórfurstans”. Jregar
Enoch kom heim til sín, sá hann skjal neglt á salshurbina, en þab
var frá „þjóbstjórnarnefndinni”, og hótabi honum hengingu fyrir til-
lögin vib „stórfurstann”. Enoch skaut nú heldur skelk í bringu og
þótti ráb ab vera hinn varasti um sig, því optast varb sviplegt um
þá menn, er leyndarstjórnin dæmdi til lífláts; hann ljet menn vera
nótt og dag á verbi um hús sitt. En eitt kveld er hann kom heim,
fann hann mann fyrir sjer í herbergi sínu meb skothlabna pistólu í
hendi, og ætlabi hann þar kominn bana sinn. uJeg á þó ekki þab
erindib, sem þjer ætlib”, sagbi sá er fyrir var, „en jeg á ab sækja
til ybar 40 þúsundir gyllina, er stjórn landsins telur til hjá ybur,
og þjer verbib ab greiba þegar í stab”, Enoch sagbist eigi hafa
svo mikib fje hjá sjer, en hinn bab hann fá sjer lykilinn ab skáp-
hirzlunni og sagbist vita ab þar myndi finnast. Rábherrann varb
þá til ab láta, en hinn tók þab fje, er hann var eptir sendur og
galt kvittan fyrir. Enoch fór þegar á fund Wielopolski og sagbi
honum ófarir sínar, en hann svarabi: uhjer eru þó eigi eins dæmi,
því jeg hefi sjálfur orbib ab láta úti 45 þúsundir fyrir sömu at-
farir”. — Einu sinni hafbi Constantín orbib þab ab orbi, ab vel
væri, ef menn hefbi Ijósmyndir allra rábanautanna í leyndarstjórn-