Skírnir - 01.01.1864, Síða 103

Daninörk.
FKJETTIR.
103
tvær hættur, og í lokaræSunni baS framsögumaíurinn (Kricgcr')
menn a8 minnast f)Css, að i:sá hefgi ekki er eigi hætti, en hugur
rjeSi hálfum sigri”. Lögin voru samjþykkt tveim dögum fyrir lát
konungsins (meS 40 atkv. móti 16). Hinn nýi konungur Ijet eigi
bráðan á um samþykkiS, og þótti álitamál, en jpó sögSu sumir,
a8 FriSrik konungur myndi hafa frestaS jþví lengur. Hann skrifaSi
undir lögin 18. nóv. og var J>ví mjög fagnaS af alþýSu manna í
Kaupmaunahöfn og bæjabúum. Danir þóttust nú hafa bjargar-
akkeri niSri, er lögin voru undirskrifu?, en J>ó er vant a8
sjá, a8 ö8ru væri a8 fagna en J>ví, a8 konungurinn væri nú
horfinn a8 þeirra máli, er jþegar vildu láta sverfa til stáls
me8 þjóSverjum. En hitt er vandast aS vita, hver dómur hjer
verSur lagSur á, er frá líSur, og hvort mönnum eigi þá virS-
ist aS betur liefSi mátt stýra fyrir vandræSin, en nú var gjört. —
Eptir dauSa konungsins varS skammt milli nýrra og ískyggilegra
tíSinda. Fyrst komu dylgjufregnir frá Holtsetalandi, og rjett á
eptir heyrSist, aS sonur hertogans af Augustenborg hefSi tekiS
sjer höfSingjanafn og sent ávarpsbrjef til alþýSu í hertogadæm-
unum, en fjöldi embættismanna færSist undan aS sverja enum nýja
konungi hollustu. J>á tóku Holtsetar aS halda fundi, en þar fór
allt meS einu móti, aS menn sögSu FriÖril; ((hertoga” lögborinn
til erfSa í Sljesvík og Holtsetalandi, jþau lönd ætti um aldir a8
vera í sambandi og sjer um allt forræSi og s. frv., en um allt
þetta voru samdar yfirlýsingar og sendar til þýzkalands ásamt ávörp-
um og hollustuboSum til sjálfs ((hertogans”. 1852 haf8i faíir hans
lofa8, a8 hann hvorki fyrir sig e8ur fyrir hönd ættingja sinna
skyldi gjöra neitt til a8 raska þeirri skipan um ríkis erfSir í Dan-
mörk, er jþá var sett, en þá fjekk hann 3 milljónir dala fyrir
fasta eign, er hann hafði átt í Danmörku. En strax er hann
heyrSi lát FriSriks konungs, seldi hann erfðarjettinn syni sínum
í hendur. MiSríkin og en minni ríki á þýzkalandi og allur J>jó0-
ernisflokkur tóku me8 miklum áhuga undir mál hertogans, og sumir
ljetu jþegar upp bori8 á sambandsjþinginu, a8 honum yr8i játað
erfbum og öllum rjetti. A8 vísu þótti Dönum þa8 nokkur bót í
máli, a8 þýzku stórveldin risu móti jþessari kappsækni, en vissu
þó a8 eigi var vi8 gó8u a8 búast, er Prússar tóku a8 beitast fyrir