Skírnir - 01.01.1864, Qupperneq 127

Noregur.
FRJETTIR.
127
þeim, a?! þeirra undirtektir yröi keyri á Svía (stjómina); en jjaii
er sagt um konunginn, aS hann mundi eigi sparast til mikilræSa,
ef honum væri eigi haldiS aptur. En haíi hjer verift nokkuS í
efni um, hafa konungi brugSizt vonir aS nokkru, pví á jjingiuu var
þar allt mælt um meS mestu varhygÖ, er til stríSsins kom, og í
nefndarálitinu var þessum orSum fariS um máliS: (lá því er eng-
inn efi, aS en danska þjóS hefir eigi afla til a<3 reisa lengi rönd
móti ofureflinu, og þar kann aS koma, aS hún verSi aS ganga aS
þeim kostum, er hafa þjóSerni hennar og rikisforræSi í hættu.
AS vísu fer því fjarri, aS alþýSa manna í Noregi þrái nánara
stjórnarsamband milli Danmerkur og samhandsríkjanna, en engu
aS síSur myndi NorSmönnum finnast mikiS um slíka athurSi, hæSi
þess vegna, aS þeir kæmi niSur á frændþjóS vorri, er viS oss er
tengd mörgum venzlaböndum og viSskipta — og hins, aS þá mun
hinn norræni kynstofn verSa veikari fyrir, ef Danmörk er undir
ok brotin. Fyrir þessa sök játum vjer, aS svo getur rakizt úr
viShurSunum, aS Noregsmenn verSi aS taka þátt í stríSinu, en
jafnframt þykir oss nauSsyn hera til, aS eptir því sje fariS, aS
slík afskipti komi Danmörku aS sönnum notum, en stofni þó eigi
voru riki í sýnan vanda. Vjer megum eigi dyljast viS, aS vort
land er efnalítiS til stríSs, ef til skal sækja út íyrir Skandínavíu,
og þó SvíþjóS stýri meira afla, er þó aS ugga, aS ihlutan heggja
ríSi of lítinn baggamun aS svo stöddu, þar sem en þýzku ríki hafa
til svo mikils aS taka til aS efla her sinn. J>ar sem þar er aS
vísu aS ganga, aS stríSiS myndi verSa fólkinu til mikils þunga og
atvinnuvegum þess til truflunar, leikur hitt mjög á óvissu, hvort
vjer megum orka því fulltingi, aS Dönum verSi fyrir þaS borgnara
en áSur. — Vjer þykjumst mega ganga úr skugga um, aS því
kunngjört er og allir vita, aS stjórnarráS heggja ríkjanna líta
þenna veg á máliS; þau hafa til þessa veriS þess sízt fýsandi,
aS sambandsríkin rjeSist ein sjer i styrjöldina, en hafa hÍDSvegar
kostaS kapps um aS fylgja þeim af stórveldunum, er slíkt hafa
lagt til í samningum um máliS, aS þar viS skyldi Danmörku tryggj-
ast frelsi og forræSi. þessvegna ætlar nefndin, aS þaS fari eigi
mjög afskeiSis frá stefnumiSi uppástungunnar, er hún lætur þaS
um mælt, aS Noregsmenn megi þá aS eins hlutast í stríS Dana,