Skírnir - 01.01.1872, Qupperneq 50

60
FBAKKLAND.
unum í tveimur enum siBuSu álfum heimsins. Takist þinginu og
mjer aS nálgast þessu marki, fá getum vjer í lok starfa vorra
gengiS án kviða þjóSinni í augsýn og afhent henni óspillt £aS
dýrmæti, sem hún hefir trúaS oss fyrir“. Hann Hkir nýafstöSnum
hættum viS skipreika; höfnin blasi Jiegar viS, og hún sje þaS
miS, sem nú var nefnt. „Á fornan heiSur á Frakkland aS auka
nýjum, þeim sem sje, aS hjarga sjer sjálft af voSalegasta skip-
broti“. þaS þótti auSsjeB á ávarpinu, aS Thiers befir þózt verSa
aS sigla milli skers og báru og viljaS stilla svo orSunum, aS báS-
um höfuSflokkunum mætti vel hugna, enda þýddu þaS hvorir
um sig til sinnar stefnu. — Af þeim nýmælum er fram gengu á
þinginu og meiru varSa, skal sjer i lagi nefna lögin uin hjeraSa-
þing eSa fylkjaráS. Lögin eiga aS ráSa bætur á því, sem svo
opt hefir veriS aS fundiS í allri landstjórn Frakka, aS hún er of
mjög strengd saman til einingar, og reyrS viS aSalstjórn ríkisins.
J>aS kom mjög fram í umræSunum, hversu þetta er rótgróiS hjá
Frökkum, en á hinu mátti menn furSa, aS þaS voru einmitt þjólj-
valdsmenn, sem mest lögSu á móti forræSi þinganna og takmörk-
un þess valds, er fylkjastjórarnir (préfets) hafa haft. Menn hafa
reyndar sagt, aS þjóSvaldsmenn vildu fyrir þá sök láta fylkja-
stjórana halda valdi sínu, aS þetta mætti koma þeim og þjóS-
veldinu aS haldi, ef undir þeirra flokk bæri völd ríkisins; en
þeir menn hafa líka haft þetta sínu máli til stuSnings, er kalla
þjóSveldi Frakka „þjóSvaldsríki án þjó8valdsmanna“. AlltumþaS
urSu hin nýju lög svo úr garSi gerS, aS þau eru gott upphaf á
dreifingu stjórnarvaldsins og forræSislegra fyrirkomulagi á hjer-
aSa stjórn og sveita. ViS kosningarnar til hjeraSaráSanna háSust
hvorutveggju viS, konungsinnar og þjóSvaldsmenn, meS miklu
kappi; og hvorir um sig töldu sigurinn sinnar handar. J>a8 mun
þó óhætt aS segja, aS allur þorri fólksins í sveitunum hneigist
heldur aS konungsstjórn, af því hún tryggi betur friS og ró í
landinu, þar sem þjóbvaldsmenn eiga helzt sitt liS í borgunum.
J>a8 er og á landsbygSinni, aS eSalmenn og klerkar ráSa mestu
viS alþýSuna. J>etta kemur mjög í ljós á þinginu í Versailles.
Sökum þess, aS þaS er svo fjölskipaS lendum mönnum og hjer-
aSahöfSingjum, kalla Parísarbúar þaS „hændaþing“. J>eir menn