Andvari - 01.03.1968, Síða 169

ANDVABI
SONATORREK
167
helt mér upp of ver hergi: hélt mér ofar moldu (Sbr. hins vegar: jprft grœr
of barma, 10. lv. Eg.).
Um stuðlun í þriðja vísufjórðungi sbr. sarna fjórðung 2., 4., 14. og 16. vísu,
svo og síðasta fjórðung 10. vísu.
studdi mitt afl mest, þ. e. meira en „afl“ annarra manna. Sbr. lét f>at
flest.
Efni 12. vísu: Alltaf mat hann mest orð föður síns, þó að allir væru á öðru
máli. Hann gerði mér lífiÖ þess vert að lifa því og hélt ávallt fram mínum hlut.
Segja má, að „Böðvarsþáttur" greinist í þrjá hluta. Rætt hefur verið um „and-
lát“ (6,—10. v.) og „eftirmæli" (11.—12. v.), en nú taka við hugleiðingar
vegna andláts Böðvars. Þær ná fram í miðja 18. vísu.
13. og 14. vísa.
Brœðraleysi kpmr mér oft í Bjarnar manna byrvind. Hyggjumk um, es hildr
próask, nýsumk hins ok hygg at því, hverr annarr þegn standi hugaðr á hlið
mér við óð ræði. Ek þarf þess oft. Ek verð varfleygr gorum of her, es vinir þverra.
brœðraleysi. Eins og áður segir, lýkur „Böðvarsþætti“ með fyrra helmingi
18. vísu, en þá hefst „Gunnarsminni", hálf önnur vísa, því að „Egill hafði þá
átt son, er Gunnarr hét, ok hafði sá ok andazk litlu áðr.“ Idafa menn því gert
ráð fyrir (Halldór Halldórsson berlega), að með brœðraleysi ætti Egill við ófyllt
skörð bræðranna Böðvars og Gunnars, þ. e. sonamissinn. En sú ályktun er fljót-
ráðin. Efnisskipun Sonatorreks er svo fastmótuð, að litlar líkur eru til, að skáldiÖ
hafi blandað saman minningum bræðranna. í öðru lagi hljóta orÖin annarr
þegn (14. v.) að vera rniðuð við Böðvar og færu því í bág við brœðraleysi, ef það
orð ætti við Böðvar og Gunnar. í þriðja lagi getur brœðra- ekki átt við Böðvar,
ef það er rétt, sem sagan hermir — og kvæðið sjálft ber reyndar með sér —, að
Egill hafi kveðið Sonatorrek skömmu eftir slysið. Það sýnir smáorðiÖ oft, en
af því má ráða — ásamt öðrum fjórðungi 12. vísu —, að Egill hafi þjáÖst nokkuð
lengi af ,,bræÖraleysi“. AS öllum líkindum hefur skáldið búið til orðið brœðra-
leysi með tilliti til málsháttarins: „Berr er hverr at baki, nema sér hróður eigi.“
„Sonarmissirinn kemur Egli til að minnast á einstæðíngsskap sinn“ (Svein-
björn Egilsson, í Sögunni af Agli Skallagrímssyni, Reykjavík 1856). — Ekki er
loku fyrir það skotið, að sonamissir Egils, sem er auðvitað réttnefnt andlát
hræðra, hafi — undir niðri — átt sinn þátt í umræddri orðmyndun. SJík hug-
renningatengsl eru meira að segja sennileg.