Andvari - 01.03.1968, Blaðsíða 190

188
ÓLAI’UR M. ÓLAFSSON
ANDVARI
7. Mjög hefur Rán höggvið nærri mér. Ég á fáa ástvini. Ætt mín er for-
ystulaus, en sjálfur ég sem vængbrotinn fugl.
8. Það skaltu vita, að ég ynni hefnd með sverði, ef hlótað væri líkneski
þeirra afla, sem bera ábyrgð á sonarmissi mínum. Ég færi á hendur Rán, væri
mér það kleift með hernaði.
9. En ég þóttist ekki vera jafnoki Þórs, sem barði tröll, enda er auðnuleysi
mitt, gamals mannsins, öllum kunnugt.
10. Ég á sjónurn grátt að gjalda. Afborið gat ég lát ástvina minna, unz for-
vígismaður ættarinnar og hlífiskjöldur minn hvarf úr hópi lifenda. Nú þrái ég
það eitt að fara sömu leið.
B. Eftirmæli.
11. Það er ég viss urn, að sonur rninn hefði reynzt dugandi víkingur, hefði
hann lifað, unz hann tæki herstjórn.
12. Alltaf mat hann mest orð föður síns, þó að allir væru á öðru máli. Hann
gerði mér lífið þess vert að lifa því og liélt ávallt fram mínurn hlut.
C. Hugleiðingar.
13 og 14. Einstæðingsskapur rninn er mér hugstæður. Þegar flokkadrættir
verða, er vant að vita, hver muni annar hlýða kalli mínu og standa við hlið
mér án þess að hvika. Á það reynir oft, því að vinfár gerist ég nú lítt fær til
hemaðar.
15. Ég rek mig oft á það, að heiðnir menn, sem treysta má, eru alls staðar
fágætir, því að jafnvel hér á landi selur lævís ættarníðingurinn bróður sinn man-
sali, þann er kallar til arfs.
16. Ofan á allt bætist það, sem haft er fyrir satt, að enginn faðir hljóti sonar-
bætur, nema hann ali sjálfur óðali sínu þann nið, er komi eftirlifandi systkin-
um að fullu í stað látins bróður. — Sbr. 11, 4.
17 og 18, 1—4. Samferðamenn mínir eru mér lítt kærir, þótt enginn geri
á hluta minn. Sonur minn og konu rninnar er kominn til hirnins að vitja vina
og vandamanna. En þó að ég öfundi son okkar, stendur mér Ægir gerst fyrir
hugskotssjónum. — I stuttu rnáli: Mér er sama um allt, af því að sonur minn
dó, en Ægi get ég ekki gleyrnt.
V. Gunnarsminni.
18, 5—8, og 19. Ég drúpi höfði, síðan sonur minn dó á sóttarsæng, sá er ég
veit, að í engu mátti vamm sitt vita og bar ekki öðrum illt á brýn.