Andvari - 01.03.1968, Side 185

ANDVARI
SONATORREK
183
öld — og sonurinn því verið alinn upp í Þórsdýrkun, er líklegt, að ættar asltr
ok kynviðr liafi verið drengur, sem Ásgerður hafi fætt manni sínum á frum-
býlingsárum þeirra eða áður en Egill „gerðisk tryggr at trúa“ Oðni. Þó að
engin vissa sé fyrir því, að þeim hjónum hafi ekki fæðzt barn áður, leyfa líkur
e. t. v., að 20. vísa sé kölluð minni frumburðar, en frumburðarréttar naut
elzti sonur. Sbr. ættar ask og fyrstu menn samkvæmt ásatrú: Ask ok Emblu
(Vsp. 17).1) Ekki er óhugsandi, að orð skáldsins: ættar ask, þann es óx
af mér, mótist og afstaða þeirra til orðanna kynvið kvánar minnar markist af
því, að fyrsta bam Egils og Ásgerðar var frumburður, að því er Egil snerti, en Ás-
gerður hafði áður eignazt dóttur með fyrra manni sínum, Þórólfi Skalla-Grímssyni.
Efni 20. vísu virðist vera þetta: Ekki líður mér heldur úr minni, þegar Þór
tók frumburð minn og konu minnar til sín.
21. visa.
Ek átta gótt við geira dróttin, gerðumk tryggr at trúa hpnum, áðr of sleit
vinát sigrhofundi við mik vagna runni.
geira dróttinn. I þessari sömu vísu (7. vo.) er Óðinn kallaður sigrhpfundr,
þ. e. sá, er ræður sigri. En til þess að leita hylli Óðins og tryggja sér þannig
sigur, ef verða mætti, „kvQddusk j<?frar dynskotum" (Gldr. 4), eins konar
heillaskotum í upphafi orrustu. Við þá athöfn kom ekkert annað vopn til greina
en spjót (Sbr. Gungni.).2) Óðinn er því réttnefndur geira dróttinn.
Tryggr at trúa er sá, er treystir staðfastlega, hefur fyllzt trúnaðartrausti. Sbr.
tryggr í trúnaði.
1) Utan Völuspár eru Askur og Embla hvergi nefnd í fomum skáldskap — nema í 40.
lausavísu Egils (s. vh.):
Skiptum hart af heiftum
hlífar skelfiknífum.
Lét ek af Emblu Aski
eld valbasta kastat.
Skiptum hlífar skelfiknífum hart af heiftum. Ek lét kastat Aski af Emblu eld valbasta.
hltfar skelfiknífar, þ. e. hnífar, sem láta skjöldinn nötra: sverð (Lex. poet.).
skipta sverðum = skipta vápnum (Darr. 4): berjast. Sbr. orðtökin skipta hpggum, vápnum
eða orðum viS e-n; láta hendur skipta.
láta kastat Aski af Emblu (þ. e. kasta karli af konu) = suttdra.
eldr valbasta: sverð (Lex. poet.).
sundra sverð (þf.): brjóta sverð. Sbr. sundra skjpldu (Krm. 13); brotit sverS (Hávm. 86).
Efni: Vér börðumst af slíkri hörku, að sverðið brast.
2) Dæmi þess rekur Jón Helgason í riti sínu KviSum af Gotum og Húnum, 241.-242. bls.