Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 19
13
megin árinnar, þar sem vegurinn liggur, er líkt
gróðurlag og i Böggvistaðafjalli austanTOrðu. Ilelztu
plönturnar, sem mynduðu þennan lyngmóagróður
voru þessar: Af runnkenndum var krækilyng
{Empetrum) aðalplantan, eins og nálega hvervetna á
islenzkum lyngmóum; ennfremur fjalldrapi (Betula
nana), bláberjalyng (Vaccinium uliginosum) og
aðalbláberjalyng (F. Myrtillus), en minna af
binni síðartöldu tegund; beitil y ng (Calluna vulgaris),
sauðamergur (Loiseleuria procumbens), blóðberg
{Thymus serpyllum), grasviðir eða smjörlauf
{Salix herbacea) og grávíðir (Salix glauca), binn
siðar taldi að eins hjer og hvar. Til hinna runn-
kendu planta mætti ennfremur að nokkru leyti
telja jafna (Lycopodium alpinum), er allmikið óx af
innan um iyngið og var stórvaxinn og þroskalegur,
og skollafingur (L. Selago). — Af jurtum voru
þessar helztar: Hvítmaðra (Galium silvestre),
kornsúra (Polygonum viviparum), smjörgras
{Bartsia alpina), barnarót (Coeloglossum viride),
brjó stagras(Thalictrum alpinum), il m r e y r (Antlio-
■æanthum odoratum), Aira flexuosa1 (hlikkjapunt-
ur), undafífill (Æeracium floribundum), ljóns-
lappi (Alchemilla alpina) hjer og.hvar, hríselting
eða klóelting (Equisetum arvense) og E. variegatum
•(móesM)-, á einum stað, þar sem við áðum, fann jeg
nokkra einstaklinga af mjög sjaldgæfri brönugrasa
tegund, Listera cordata (tvíblaðka), er uxu í dálítilli
lyng-gróinni laut. Eins og sjá má var lyngmóa-
gróður þessi allfjölskrúðugur hvað tegundafjöldann
snerti, og hef jeg tilgreint tegundirnar, svo sjeð yrði,
að hverju leyti lyngmóagróður annarstaðar á land-
1) Þegar ísl. nöfnin eru nýgjörvingar, þá hef jeg þau i
svigum á eptir lat. nafninu.