Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 36
80
tvenns konar, bæði með mjóum blöðum, eins og hún
er vanalega, og svo var all-inikið þar af' plöntum
með nokkuð breiðum gistenntum og snarphærðum
blöðum, einkum á neðraborði og röðunum; hef jeg
ekki annarstaðar fundið það afbrigði (varietas) af
þessari tegund. Enn fremur berj a-arfi (Halianthus),
sem er ein hin algengasta strand- eða fjöru-planta
hjer á landi, gullintoppa (Armeria maritima)t
vallarsúra (Rumex acetosa) og melur (Elymus
arenarius).
Eptir að við höfðum reikað tímakorn um möl-
ina, hjeldum við út hliðina vestan við vatnið. Gfróður
var hjer mjög líkur og í hlíðinni austanmegin fjarð-
arins, nema hvað víðirunnar voru hjer meiri og
nokkuð stórvaxnir. Þar að auki óx hjer all-mikið
af skógbjörk (Betula intermedia?), er myndaði lága
en þjetta ilmandi smá-runna. Hjer og hvar voru
blómjurta-lautirnar bláar af brönugrösum (Orchis
maculata), og reyrgresi (Hierochloa horealis) var
hjer víða aðal- og nær því eina grastegundin. Ann-
ars voru einkunnar-plönturnar hinar sömu og áður
hafa nefndar verið.
Jeg hafði ætlað mjer að dvelja lengur í Iljeð-
insfirðinum og halda þaðan út í Siglufjörð, en vegna
veðursins þótti mjer sá kostur vænstur, að snúa
heimleiðis. Jeg vildi samt ekki fara sömu leið til
baka, mig langaði til að kynna mjer fleiri staði og
kanria fleiri ókunna stigu þar um fjöllin. Að áliðn-
um degi komum við að Amá, fremsta bænum vestan-
megin í Iljeðinsfirði; bóndi var þar með lconu sinni
að heyvinnu, annað fólk var þar ekki vinnandi.
Við báðum hann um leiðsögn vestur í Fljót, og var
hann fús á að ganga frá orfinu og fylgja okkur, en
mörg tormerki taldi hann á því að fara Uxaskarð,
þvi það væri hin mesta vegleysa og ófært með hesta,