Andvari - 01.01.1893, Blaðsíða 30
24
kórónu sköpunarverksins undir handarjaðrinura á
slíkum körlum. Víða ganga klettanef fram úr
hömrunum alveg út í sjó svo öldurnar skella sífellt
upp að þeim, nema í ládeyðu við stórstraumsfjöru.
Verður annaðhvort að klifra yfir þessa svo kölluðu
forvaða eða sæta lagi og skjótast fyrir framan þá
með útsoginu, hvorugt er hættulaust, því litlu má
muna. Fyrir ofan sjáfarhamrana eru snarbrattar
skriður upp undir standklettana, sem mynda efri
hluta fjallsins. Þegar nær dregur Ilvanndölum, er
dálítill flatur eða lítið eitt hallandi grasivaxinn
bekkur uppi á sjávarhömrunum, sem breikkar svo
smátt og smátt og verður breiðastur um Hvann-
dalabæinn, og þar upp frá ganga Hvanndalirnir
suður í fjallið.
Við klifruðum upp úr fjörunni um dálitla ham-
arskoru og gengum svo austur bakkana yflr Ilvann-
dalatúnið. Það stóð í sinu, því kotið hafði verið í
eyði undanfarin ár, og nú var bóndinn í Vík að láta
slá það. Ilvergi í fjörðunum sá jeg eins mikið töðu-
gras og þar, heyið komst naumast fyrir á túninu til
þurks. Raunar var mikil sina í því, en það var þó
auðsjeð að rækt hefur verið komin í túnið, svo það
má takast að rækta tún þar norður frá, að minnsta
kosti sumstaðar, þótt það sje miklum erfiðleikum
bundið, eins og jeg hef bent á hjer að framan.
Austan við Hvarmdalabæinn fellur dálitil áar-
spræna, er kemur ofan úr dölunum, og austan við
hana er sljett grasivaxin flöt, sem nefnist Odáins-
akur. Olavius nefnir hann1 í ferðabók sinni og
getur þess að nafnið sje dregið af því að þar vaxi
jurtir, er varni dauða. I Iijeðinsfirðinum var mjer sagt,
1) Olaus Olavius : Oeconomisk Reise etc. Kh. 1780 bls.
288.