Eimreiðin - 01.07.1950, Qupperneq 70

222
SKRÚÐUR
EIMREIÐlN
af þjóðsögunni af liinni ógæfusömu prestsdóttur á HólniunU
sem Skrúðsbóndinn seiddi til sín og tók sér fyrir konu. Þessi
kvæði, sem bæði hafa á sér mjög mikinn þjóðsagna- og ævm-
týrablæ, voru á þessum tíma mjög í hávegum liöfð, sérstaklega
af börnum og unglingum, sem á sinn hátt tóku af öllu lijarta
þátt í barmsögu prestsdótturinnar. Einnig urðum við þess vor,
að það þótti eittlivað sérstaklega mikið til þeirra manna koina,
sem vitað var að liöfðu verið í Skrúð, við fuglaveiði og eggja'
töku. Við heyrðum talað um það með aðdáun og virðingu, að
þessir Skrúðsfarar voru látnir síga í sterkum festum í ófæra
Iiamra til fuglaveiða og eggjatekju, og gat þá vel svo farið, að
stór og loðin bönd kæmi út úr berginu og skæri sundur festina
með biturri sveðju. Svo þegar þessir menn kæmust lifandi 11 r
bjarginu, dauðþreyttir og syfjaðir, gætu þeir livorki livílzt eða
sofnað, nema í snarbröttum hamrabrúnunum, með þúfu miH1
fótanna, til að varna því, að þeir liröpuðu fyrir björg niður 1
svefnrofunum. Einnig vakti það okkur mikla undrun og ndkið
umtal, er við heyrðum, að þessir menn færu í kapp um það uti
í Skrúð, liver þeirra gæti étið flest egg. Þetta var sem sé niatuU
sem við fengum bara aldrei að smakka. Allt þetta og fleira af
líku tagi varð til þess, að bæri gest að garði, sem við vissum
að var ein þessi Skrúðshetja, þá stóðum við livar sem því var
við komið og horfðum á þá með virðingarblandinni aðdáun °S
undrun. Þegar þeir voru svo farnir, böfðum við livern stóran
stein og hraundrang fyrir „Skrúð“, klifum fram og aftur í þesS^
um „björgum“, hnupluðum okkur jafnvel reipum til að siga
eftir eggjum, búnum til úr mold og vatni, sem við liöfðun1
dreift um alla stalla og syllur í „björgunum“. Var þess þá
óskað, að fá einhverntíma tækifæri til að koma út í þann retta
Skrúð, þetta mikla ævintýraland, sem við vissum ekki hvar var
eða bvernig. Þessa þrá, sem mun þó nokkuð hafa dofnað lú‘l
flestum með aldri, böfum við nú sum fengið uppfyllta, önnur
ekki. Ég, sem þetta rita, er einn hinna fyrr töldu, og liefur nier
ávallt þótt tilkomumikið að koma í Skrúð.
Skrúðurinn liggur 4—5 km. undan landi rétt norðan
við
mynni Fáskrúðsfjarðar. Hann er hálend klettaeyja og að inestt
girtur ófærum björgum. Hægl er þó að ganga á þrem stöðun
alla leið frá sjó og upp á koll lians, án þess að klífa björg, cl