Eimreiðin - 01.07.1950, Qupperneq 88

240
FRÁSAGNIR JÓNS AUSTFJÖRÐS
EIMREIÐIN
leika, í 8 metra liæð frá gólfi, og var kastljós látið leika um
liana. Einnig sá ég þar fimleika, stökk og hreyfanlegar myndir
á tjaldi — vísi til kvikmynda? — En þarna missti ég af félögum
niínum, komst þó eftir þvæling nokknrn til skips. Nokkru síðar
komu þeir, meistari og II. bátsmaður, ölvaðir, einkum sá síðar
nefndi. Hjálpaði ég honum niður og svo til að afklæðast. En
þá vantaði strákinn frá Álasundi. Fékk ég kyndarann með mer
til að leita hans. Mættum við honum uppi í borginni af tilviljun.
Var hann þá snöggklæddur, berhöfðaður og dauðadrukkinn.
Hafði liann lent í félag við vændiskonur, og liöfðu þær bókstaf-
lega rúið liann inn að skyrtunni.
Næsta morgun klagaði II. bátsmaður yfir því við skipstjóra, að
stolið liefði verið frá honum 2 krónum í klefanum um nóttina.
Beindi liann klögun sinni helzt gegn mér og hinum stráknum-
Fékk ég engum vörnum við komið og var nú orðinn hálfliræddur
í þessum félagsskap. En nokkru seinna, er við strákar vorxun
að ræsta til í klefa bátsmanns, fundum við tvíkrýninginn 1
rusli við eldstæðið. En uppreisn fengum við ekki frekar, en talið,
að við liefðum ekki þorað annað en skila peningnum!
Á leiðinni til Noregs tilkynnti skipstjóri mér, að ég yrði að
fara af skipinu þegar við kæmum til íslands, því að hann treyst-
ist ekki að liafa mig framvegis. Geta má nærri, að mér sveiö
þetta, en varð svo búið að liafa.
Er við vorum í nánd við Hjaltland, hlutum við ofsaveður af
suðvestri. Þá ■—■ síðari hluta sunnudags — stóð ég við stýri. Var
sjógangur ægilegur. Kom þá liolskefla ofan yfir skipið, braut
af lyftinguna og reykingasalinn og tók fvrir borð, og sömuleiðis
sumt af olíufötunum og liund skipstjóra, er liafði verið á þil"
fari. Af tilviljun skorðaðist ég við stýris-útbúnaðinn þannig, að
mig tók ekki út. Til hjargar öðru var það ráð tekið að brjóta
olíufötin, svo sjóinn lægði, og var öllu því drasli varpað útbyrðis.
Tók nú skipstjóri við stýri og liélt því fram þá nótt alla. Söng
hann hástöfum og livíldarlítið lagið: — Ég elska liafið æst, er
stormur gnýr —• auðvitað á móðurmáli sínu.
Nokkrir farþegar voru í skipinu og áttn ekki gott, meðau a
þessu stóð. Meðal þeirra man ég eftir Jóni Stefánssyni, sem
kallaður var Filippseyjakappi, eftir þátttöku Iians í liernaði
Bandaríkjamanna við Filippseyjar. Var hann að koma úr þeim