Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1941, Blaðsíða 150

126
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
tekna af þinginu er engar athugasemdir
eða mótmæli komu fram gegn henni.
Ásmundur P. Jóhannsson flutti kveðju
G. Grímsons dðmara til þingsins. Var
henni tekið með almennu iðfaklappi.
Var þá tekið fyrir þingmál nr. 16 —
Ný mál. Ari Magnússon, Ásm. Jðhanns-
son og Arnljðtur Olson lögðu til að kosin
væri þriggja manna þingmálanefnd. Var
tillagan samþykt. Var stungið upp á þeim
séra Guðmundi Árnasyni, Ara Magnússyni
og Árna Eggertsyni eldra. Var útnefn-
ingu þá lokið samkv. till. Arnljðtar Olsons.
Voru þessir menn þá lýstir rétt kjörnir í
nefnd þessa af forseta. Var þá tekið fyrir
5. mál á dagskrá:
Milliþinganefndir
Séra Guðmundur Árnason lagði fram álit
þingnefndar í sögumálinu. Dr. Sig. Júl.
Jðh. lagði fram álit minnihluta sömu þing-
nefndar; fara álitin hér á eftir:
Nefndarálit í sögumálinu
Nefnd sú, sem kosin var á þinginu til
þess að fjalla um sögumálið, leyfir sér að
leggja fram eftirfylgjandi álit og tillögur:
Svo sem kunnugt er, hefir hið fyrsta
bindi Sögu Vestur-lslendinga verið samið
og gefið út með láni frá Mr. Soffaníasi
Thorkelssyni og fullri ábyrgð hans.
Samkvæmt þeim skýrslum og upplýsing-
um, sem fyrir hendi eru, má gera ráð fyr-
ir, að ágðði af sölu þessa fyrsta bindis
verði nægur til þess að endurgreiða lánið
til Mr. Thorkelssons, auk þess sem hann
mun hrökkva til að borga prentunarkostn-
að.
pjððræknisfélagið hefir lánað 600 dollara
til samnings annars bindis, samkvæmt sam-
þykt, sem gerð var á síðasta þingl. En
það er bersýnilegt, að sá fjárstyrkur hrekk-
ur skamt til þess að mögulegt verði að
halda verkinu áfram. Ef þess vegna á-
framhald á að verða á þvl, sem nefndin
telur sjálfsagt, ef nokkur úrræði finnast,
liggur f augum uppi, að einhverjar ráð-
stafanir verður að gera með öflun rekst-
ursfjár. Leggur nefndin því til að eftir-
fylgjandi aðferðir verði reyndar, eftir því
hvor álítst heppilegrl:—
I—Að framkvæmdarnefnd pjóðræknisfél
og sögunefnd sé falið að gera tilraun til að
safna alt að 1600 dollurum í frjálsum sam-
skotum fyrir rekstursfé til þessa fyrir-
tækis, í fullu umboði pjóðræknisfélagsins,
á svipaðan hátt og fé var safnað til Leifs
Eiríkssonar myndastyttunnar, með áskor-
un til almennings í fslensku blöðunum.
pingið felur framkvæmdarnefndinni að
taka alt að $300.00 að láni úr banka eða
úr sjóði félagsins til að greiða söguritara
f bili. Skal lánsfé þetta endurgreitt til fé-
lagsins af væntanlegu samskotafé svo fljótt
sem unt er.
II— Að öðrum kosti, að áskrlftir verði
teknar ásamt fyrirfram borgun fyrir annað
bindi, og þannig fengið fé til þess að borga
laun söguritara. Er áætlað að 500 áskriftir
þurfi að fást.
III— A5 sögunefndin sé endurkosin, og
hafi hún málið með höndum í samráði við
stjórnarnefnd pjóðræknisfélagsins; að rit-
nefnd sögunefndar sá ámint um að lesa
vandlega yfir handrit og gefa allar þær
bendingar um efni og meðferð þess, sem
henni þykir með þurfa, og að þess verði
krafist af söguritara, að hann taki fult
tillit til þeirra.
í því sambandi vill nefndin lýsa því yfir,
að samkvæmt áliti hennar, hefir ver til
tekist en skyldi með yfirlestur handrits
fyrsta bindis og bendingar með tilhögun
þess, án þess þó að hún gefi söguritara
það að sök. Dóm á verk söguritara og
sögunefndar leggur nefndin ekki, en vill
taka það fram, að til þess hluta verksins,
sem eftir er, verður að vanda eftir þvf
sem framast verður unt.
Dagsett 25. febrúar 1941.
Guðm. Árnason
Á. P. Jóhannsson
Elfas Elfasson.
Minnihluta nefndarálit
Sökum þess að Mentamálaráð íslands
hefir eindregið skorað á sögunefndina.
pjóðræknisfélagið og Vestur-lslendinga í
heild sinni að halda tafaralust áfram flt-
gáfunni og sökum þess að handrit í annað
bindi verði fullritað og tilbúið til yfir-
lestrar í lok maf mánaðar, og sökum þess
að Soffanfas Thorkelsson hefir boðist til
þess að kosta prentun og band á öðru
bindi á ísl., þá legg eg það til, að pjóð-
ræknisfélagið veiti nú þegar sex hundruð
dali til sögumálsins, sem nægir til þess að
koma út öðru bindi og hefji jafnframt
almenn samskot, til þess að koma út 3.
bindi.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Arnljótur Olson gjörði samstundis fyrir-
spurn um hvort nokkur munur væri á