Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2011, Side 110

XV VISINDARAÐSTEFNA Hl
FYLGIRIT 66
þessu úrtaki reyndist vera 6,2, ef CRP var >100 mg/L. Lungnabólga
reyndist algengasta greiningin og kom fyrir í 120 (28,8%) tilvikum en
þvagfærasýkinga sú næstalgengasta (14,4%). Flest barnanna (90,4%)
höfðu verið veik lengur en í einn sólarhring áður en mæling á CRP var
framkvæmd. í 296 tilfellum (71%) leiddu veikindin til innlagnar eða
voru börnin inniliggjandi þegar mælingin var gerð.
Alyktanir: Mjög há CRP-gildi hjá börnum benda oft til ífarandi
bakteríusýkinga sem krefjast sýklalyfjameðferðar. Mælingar á CRP við
greiningu veikinda geta verið gagnlegar við mat á alvarleika sýkingar
og við val á réttri meðferð, sérstaklega ef einkenni hafa staðið yfir lengur
en í sólarhring.
V 86 Áhrif fjölsykra úr íslenskum fléttum og cyanóbakteríu á
ónæmissvör THP-1 mónócýta
Guðný Ella Thorlacius12'3, Sesselja S. Ómarsdóttir*, Elín Soffía Ólafsdóttír4, Ingibjörg
Harðardóttir3, Jóna Freysdóttir1-2
‘Rannsóknarstofu í gigtsjúkdómum, 2ónæmisfræðideild Landspítala, Tífefna- og
sameindalíffræðistofu læknadeildar, 'lyfjafræöideild HÍ
get1@hi.is
Inngangur: Notkun flétta á borð við fjallagrös á sér langa
sögu í alþýðulækningum og vitað er að sykrur úr fléttum,
sveppum og þörungum hafa margskonar áhrif á ónæmiskerfið.
Lítið er þó vitað um áhrif cýanófléttanna klappaslembru (Collema
glebulentum, C.g.) og hreisturslembru (Collema flaccidum, C.f.). Markmið
rannsóknarinnar var að kanna áhrif grófhreinsaðra fjölsykra úr
klappaslembru, hreisturslembru og cýanóbakteríunni Nostoc commune
(N.c.) á frumuboðamyndun og ferla sem leiða til frumuboðamyndunar
í mónócýtum.
Efniviður og aðferðir: THP-1 mónócýtafrumulína var ræktuð
með IFN-y í 3 klst. og síðan örvuð með inneitri (LPS). Fjölsykrum í
styrkjunum 1, 10 og 100 pg/mL var bætt við samhliða IFN-y eða LPS.
Styrkur frumuboðanna IL-6, IL-10, IL-12p40 og TNF-ct var mældur með
ELISA aðferð eftir 48 klst. örvun og hlutfallslegt magn og fosfórýlering
MAP kínasa, NF kB og annara próteina með Western blot aðferð eftir 3
og 24 klst. örvun.
Niðurstöður: Mónócýtar örvaðir í návist fjölsykra úr C.g, C.f. eða N.c.
seyttu marktækt minna af IL-12p40 en frumur örvaðar án fjölsykra.
Frumur örvaðar með fjölsykrum úr C.g. og N.c. seyttu einnig marktækt
minna af IL-6. Fjölsykrurnar leiddu til aukinnar fosfórýleringar á MAP
kínösunum p38 og ERK og umritunarþættinum NF-kB 3 klst. eftir örvun
en minni fosfórýleringar á þeim 24 klst. eftir örvun.
Ályktanir: Niðurstöðurnar benda til að fjölsykrur úr fléttunum C.g. og
C.f. og cýanóbakteríunni N.c. geti temprað ónæmissvar, þar sem minni
seytun á IL-6 og IL-12 dregur úr Thl7 og Thl ónæmissvörum. Mögulega
er þessum áhrifum miðlað af áhrifum fléttanna og cýanóbakteríunnar á
MAP kínasa og/eða umritunarþáttinn NF-kB sem hvetja til umritunar á
margskonar bólgumiðlum.
V 87 Frumuboðar hafa áhrif á þroskun einkjörnunga yfir í
æðaþelslíkar átfrumur
Dagbjört Helga Pétursdóttir, Björn Rúnar Lúðvíksson
Ónæmisfræðideild Landspítala
bjornlud@landspitali.is
Inngangur: Forverafrumur æðaþels eru taldar vera mikilvægar í
viðhaldi æðaþels og nýæðamyndun en þó er enn deilt um nákvæma
svipgerð þessara frumna. Þannig sýna fjölmargar rannsóknir að
snemmbærar æðaþelsforverafrumur eru í reynd einkjömungar/
átfrumur sem tjá hvort tveggja sameindir einkennandi fyrir einkjörnunga
og æðaþelsfrumur. Fyrri niðurstöður okkar sýna að T-frumur taka
þátt í myndun klasamyndun snemmbærra æðaþelslíkra klasa (SÆK)
en þó er óljóst hvort þær hafi frekari áhrif á þroskun einkjömunga í
æðaþelslíkar átfrumur. Markmið þessarar rannsóknar voru því að meta
hvort T-frumur og frumuboðar þeim tengdir hefðu áhrif á klasamyndun
snemmbærra æðaþelsforvera og þroskun einkjörnunga úr blóði í
æðaþelslíkar átfrumur.
Efniviður og aðferðir: Einkjama blóðfrumur voru einangraðar úr
heilbrigðum einstaklingum og þær ræktaðar með og án T-frumna. Einrtig
voru einkjarna blóðfrumur ræktaðar á sama hátt með frumuboðunum
TNF-a, IFN-y, IL-2, IL-4. Myndun SÆK var metin í ræktum eftir 7 daga.
Eftir 14 daga var frumufjöldi og hlutfall frumna sem tjáðu sameindir
einkennandi fyrir æðaþel metið með frumuflæðisjá.
Niðurstöður: Ræktir án T-frumna höfðu hlutfallslega fleiri frumur sem
tjáðu bæði sameindir sem taldar eru einkennandi fyrir einkjörnunga
(CD14) og æðaþelsfrumur (CD144/VEGFR-2). Frumniðurstöður okkar
benda til að IFN-y og IL-4 dragi úr tjáningu æðaþelssameinda á
CD14+ frumum en TNF-a og IL-2 auki hlutfall frumna sem tjá
einkennissameindir æðaþelsfrumna. Að sama skapi jók IL-2 einnig
fjölda SÆK.
Ályktanir: T-frumur og frumuboðar þeim tengdir hafa áhrif á þroskun
einkjörnunga yfir í snemmbæra æðaþelsforvera. Þannig virðast boðefni
sem eru tengd Thl og Th2 T-frumusvari hamli þroskun æðaþelsforvera
fruma, meðan boðefni tengd frumskrefum bólgusvars auki á þroskun
þessara frumna.
V 88 Samanburður á svörun C57BI/6 og NMRI músa gegn
inflúensubóluefni (H5N1)
Sindri Freyr Eiðsson1-2, Þórunn Ásta Ólafsdóttir1-2, Luuk Hilgers4, Karen
Duckworth5, Ingileif Jónsdóttir1'2'3
'Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ, 3íslenskri erfðagreiningu, 4Nobilon
Intemational BV, Boxmeer, Hollandi, 5BTG, London
sindrifr@landspitali.is
Inngangur: Heimsfaraldur inflúensu veldur alvarlegum veikindum
og dauða og heimsfaraldur af völdum HlNl-inflúensu hefur
geisað. Bólusetningarleiðir sem minnka skammtaþörf, auka verndandi
ónæmissvör og breikka virkni bóluefnis með tilliti til ónæmisvaka
gætu mætt þörfum fyrir bóluefni í heimsfaraldri. Nýburamýs og
aldraðar mýs verða notaðar sem líkön fyrir aðalmarkhópana, unga og
aldraða, til að rannsaka ónæmissvör gegn inflúensubóluefni. Markmið
rannsóknarinnar var að bera saman ónæmissvör hreinræktaðra C57B1/6
og útæxlaðra NMRI nýburamúsa gegn inflúensubóluefni úr óvirkjaðri
heilli veiru af H5N1 (heimsfaraldursstofn) framleiddri í vefjarækt og
áhrif ónæmisglæðisins CoVaccine HT.
Efniviður og aðferðir: Nýburamýs (1 viku gamlar, C57B1/6 og NMRI)
voru bólusettar með 0,lpg HA inflúensubóluefni ásamt lmg eða 0,lmg
CoVaccineHT, og endurbólusettar 2 vikum síðar. Viðbótarhópar fengu
0,5pg HA ásamt Alumgel eða Imject alum. Inflúensusértæk mótefni voru
mæld með ELISA og hlutleysingargeta mótefna gegn inflúensuveiru var
mæld með rauðkornakekkjun (Hemagglutination Inhibition Assay, HI).
Niðurstöður: Inflúensusértæk mótefnasvörun jókst verulega með
CoVaccineHT og reyndist sambærileg milli músastofna. Undir-
flokkamynstur IgG var svipað milli músastofna, nema IgG2a, sem var
110 LÆKNAblaðið 2011/97