Tímarit Máls og menningar - 01.11.1955, Blaðsíða 18

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
ekki aðeins Pétur Gaut og ýmsar þýð-
ingar aðrar heldur sín stórbrotnu
kvæði með yrkisefnum teknum erlend-
is sem lýstu upp sögu og aldir heilla
þjóða. Stephan G. sendi íslandi dýr-
mætar gjafir úr annarri álfu. Allir
hlóðu þeir skip sín auði erlendis til að
flytja heim til íslands. Þeir bentu þá
leið sem Magnús Ásgeirsson fór: leið-
ina út og heim.
Engu að síður er Magnús af ann-
arri kynslóö en þeir og ber flest höf-
uðeinkenni hennar og hefur safnað,
eins og er fjallsins eðli, öllum gróðri
hennar til sín.
Henni var eins og að framan segir
gefin af fyrri kynslóð víð útsýn um
heiminn, og veröldin opnaðist henni
sem auðlegðargnótt til að vinna úr
gersemar. Þessi kynslóð hlaut ekki að-
eins í arf vængi hugsjónar, heldur
nýjan efnahagslegan grundvöll sem
íslendingar höfðu ekki þekkt áður, og
þó að hver einstakur nyti ekki þeirrar
aðstöðu, og fjölmargir lifðu eftir sem
áður í fátækt, þá gaf hinn stórum
rýmkaði efnahagur ungu kynslóðinni,
20. aldar íslendingum, nýjar þjóðlífs-
sveiflur, víkkaðan hugsunarhátt og
flutti með sér breyttar lífsvenjur.
Eitt af aðaleinkennum kynslóöar-
innar varð frjálslyndur, opinn og
næmur hugur sem þorstlátur vildi
drekka í sig sem flest af því sem heim-
urinn hafði lystilegt á boðstólum.
Magnús Ásgeirsson gat ekki verið bet-
ur í samræmi við anda kynslóðar
sinnar en með því að teyga þyrstum
vörum af bikar heimsbókmenntanna,
af ljóðadrykknum, og sú skáldgáfa
sem honum var gefin freistar hans
um leið til að vera ekki aÖeins viðtak-
andi, ekki nautnamaður bókmennt-
anna eingöngu, heldur endurgjafi
þeirra og skapandi sjálfur.
Þannig var honum leiðin mörkuð,
svo eðlileg sem hugsazt gat, bæði af
kynslóöinni á undan og ekki síður
kynslóð þeirri sem hann var sjálfur
af.
Frjálslyndi, ef það kann sér ekki
takmörk, vill oft fylgja lausung, og
hefur það einkenni þótt brenna sterkt
við aldamótakynslóÖina. Hún hefur
þótt lauslát í fleiru en ástum. Vel má
játa að lauslynd hugarstefna, sem var
einkenni kynslóðarinnar, hafi sum-
part allmiklu ráðið um kvæðaval
Magnúsar til þýðingar. Hann fór eðli-
lega að smekk sinnar tíðar, valdi
kvæði sem fólu í sér lífstón bóhems-
ins, lofsungu ástir, vín og nautnir,
eins og söngvar Ómars Khajjams. Og
lausung kynslóðarinnar lýsti sér einn-
ig í því að kvæðavalið varð nokkuð
af handahófi, gripið hingað og þang-
að niður, en ekki staðnæmzt við mikil
verk eins og Matthías og Einar höfðu
gert. Þarna dró tíðarandinn úr átök-
um Magnúsar sem hann hefði getaö
beitt að dýrmætum verkefnum. Hann
einbeitti sér þó öðru hvoru að heil-
um verkum eða ákveðnum skáldum,
eins og Hjalmar Gullberg og Nordahl
208