Tímarit Máls og menningar - 01.11.1955, Blaðsíða 114

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Stundum þegar hann er að sofna á kvöldin, þá veit hann ekki fyrr en hann
er farinn að ímynda sér, að hann sé „lagður af stað upp yfir, sem leið lá úr
kaupstaðnum, — yfir skarðið, og upp dalinn, fram hjá sveitabæunum, uns
hann beygði út af og stefndi beint upp í brúnirnar, upp á hásléttuna, þángað
sem hann álti heima“ (183).
Átjándi. lcajli (bls. 183—188). — Guðmundur gleymir ekki Evelyn og
Ameríku, né loforði hennar um að biðja föður sinn að styrkja hann til vestur-
farar. Hann reynir að semja sendibréf til Evelyn. En þegar það tekst illa, fer
hann til læknisins, sem hlær að tilraun hans en.skrifar svo sjálfur bréf til Mr
Snædal.
Nítjándi kajli (bls. 188—204). — Guðmundur hefur tekið eftir því, að
stúlkan Þórunn eða „Tóta“, sem býr í herbergi við hlið herbergis þeirra
Símonar, kemur oft heim mjög seint á nóttunni, ef hún þá kemur yfirleitt. Eitt-
hvað knýr hann til þess að fara að njósna um næturferðir hennar. Einu sinni,
þegar hún erti hann með Evelyn, endaði Tóta með því — eins og í sáttaskyni
— að kyssa hann „stórum blautum kossi á hálsinn“. Pilturinn grípur hana
fangbrögðum, reiður:
En hann hafði aldrei snert á neinu sem var jafn holdmikið og þó holdstint, því stúlkan var
alls ekki slepjuleg. AS koma viS bakið á henni, hamíngjan góða, hvað var líkara svínfeitri
stóðhryssu í ágústmánuði, og síðan tóku lendamar við, fyrirferðarmiklar eins og tólgar-
skildir, —. 190
Hann sér greinilega, að hún er syfjuð á morgnana. Þegar hún ber inn dag-
verðinn, finnur hann
aðeins hina tryllandi strauma, sem geisluðu út frá hinu nývaknaða hálfútsofna holdi henn-
ar, við hverja hreyfíngu, og þegar hann leit á nakta arma hennar rétta fram diska og bolla,
fanst honum eins og þeir væru úr útlendum sykri eða einhverju enn sætara. Þessi töfra-
líkami lét ekki sál hans í friði á degi né nóttu —. 192
Svo eina nótt er Guðmundur ákveðinn í að bíða eftir Þórunni, mæta henni,
„sjá hana, þegar hún kæmi, vita hvernig hún liti út, hvort hún væri glöð, hvort
hún væri rjóð, — grípa hana glóðvolga út úr æfintýrinu“ (199). Hann felur
sig í eldiviðarskýli á bak við húsið. Eftir langa bið í kuldanum sér hann, hvar
tvær manneskjur beygja fyrir hornið á íbúðarhúsinu og ganga svo rétt fram
hjá dyrunum, þar sem hann húkir á hleri. Þetta eru þá læknirinn og yngri pró-
304