Tímarit Máls og menningar - 01.11.1955, Síða 81

NÆTURLEIKIR
Hvers vegna þurfti ég að skiljast við hann svona fljótt, hugsar Áki, ég hefði
átt að fylgja honum alla leið að dyrunum, úr því að við vorum komnir þetta
nærri hvort eð var. Hann stendur auðvitað niðri á götunni og er búinn að týna
lyklinum og kemst ekki inn. Kannski verður hann reiður og fer í burtu og
kemur ekki aftur fyrr en dyrnar verða opnaðar snemma í fyrramálið. Og ekki
kann hann að blístra, annars mundi hann áreiðanlega flauta upp í gluggann til
mín eða mömmu og biðja okkur að kasta til sín lyklinum.
Áki læðist eins hljóðlega og hann getur fram úr brakandi legubekknum og
rekur sig í myrkrinu á eldhúsborðið og verður stjarfur sem nár um allan
líkamann við að stíga á kaldan gólfdúkinn, en móðir hans kjökrar hátt og
reglulega líkt og maður sem andar í svefni, svo að hún hefur greinilega ekkert
heyrt. Hann heldur áfram út að glugganum, ýtir dragtjaldinu hægt til hliðar
og gægist út. Enginn er á ferli á götunni, en það logar á perunni ofan við úti-
dyr hússins beint á móti. Það kviknar á henni um leið og stigaljósið er kveikt.
Eins er um ljóskerið yfir útidyrunum hjá Áka.
Eftir dálitla stund fer Áki að skjálfa og tifar aftur að sófanum. Til þess að
reka sig ekki á dregur hann höndina eftir eldhúsborðinu og allt í einu snerta
gómarnir eitthvað kalt og beitt. Hann þreifar fyrir sér stundarkorn með fingr-
unum og grípur síðan um skaftið á búrhnífnum. Þegar hann skríður upp í
heldur hann enn um knífinn. Hann leggur hann við hlið sér undir brekáninu
og gerir sig ósýnilegan á ný. Aftur er hann staddur í sama herberginu og fyrr,
hann stendur í gættinni og virðir fyrir sér mennina og konurnar sem hafa
tekið föður hans til fanga. Honum er Ijóst að eigi faðir hans að sleppa úr klóm
þeirra verður hann að leysa hann úr haldi á sama hátt og Víkingur frelsaði
trúboðann, þegar mannæturnar voru búnar að binda hann við staur og ætluðu
að fara að steikja hann.
Áki læðist að borðinu, lyftir ósýnilega hnífnum og leggur honum í bak feita
durgnum er situr við hlið föður hans. Nubburinn lyppast niður dauður og Áki
heldur áfram umhverfis borðið og hvert af öðru leka þau niður af stólunum
án þess að vita eiginlega hvað hefur gerzt. Þegar faðir hans er laus úr umsátri
leiðir Áki hann við hönd sér niður öll þrepin, og þar eð engir bílar eru á ferli
ganga þeir löturhægt niður tröppurnar og reika síðan yfir götuna og stíga upp
í sporvagn. Áki sér svo um að faðir hans fái sæti í vagninum og vonar að miða-
salinn taki ekki eftir því að hann er drukkinn og vonar einnig að pabbi hans
segi nú ekkert móðgandi við miðasalann né reki upp tröllshlátur að tilefnis-
lausu eins og honum er gjarnt.
Söngur sporvagnsins í beygju langt í burtu ryðst harkalega inn í eldhúsið
271