Tímarit Máls og menningar - 01.11.1955, Qupperneq 83

NÆTURLEIKIR
inn í herbergið aftur. Áki tekur eftir því, að þótt hún sé berfætt gengur hún
um með sérstakri gætni til þess að vekja hann ekki. Þegar hún er komin inn í
herbergið lokar hún glugganum í snatri og dregur niður tjaldið snöggu taki.
Síðan kastar hún sér út af í rúmið og snöktið byrjar á ný, rétt eins og hún gæti
ekki kjökrað öðruvísi en liggjandi eða yrði að byrja að snökta jafnskjótt og
hún legðist fyrir.
Þegar Áki hefur litið út á götuna einu sinni enn og gengið úr skugga um að
þar er enginn sjáanlegur utan kvenpersóna ein sem leyfir sjóliða að láta vel að
sér í útidyrum hússins handan götunnar læðist hann að sófanum aftur, og
þegar allt í einu brakar í gólfinu undir fótum hans finnst honum það áþekkast
því að hann hefði misst eitthvað. Hann er orðinn óskaplega þreyttur, svefninn
hrannast yfir hann eins og þoka þegar hann gengur, og gegnum þokuna grein-
ir hann skellandi fótatak í stiganum, en í öfuga átt: ofanfrá og niður. Um leið
og hann er kominn undir teppið sekkur hann sér til skapraunar hratt niður í
vatn svefnsins og síðustu öldurnar sem hvolfast yfir höfuð hans eru mjúkar
sem kjökur.
En allt um það er svefninn svo brothættur að hann getur ekki verndað Áka
gegn ásókn þess sem að honum sótti í vöku. Reyndar hafði hann ekki heyrt að
bíll hemlaði fyrir dyrum úti, ljósið í ganginum var kveikt og einhver klöngr-
aðist upp stigann, en lykillinn sem stungið er í skrána stingur einnig gat á
svefninn, í sörnu andrá er hann glaðvaknaður og gleðinni lýstur niður í hann
eins og eldingu, svo að honum snarphitnar frá hvirfli til ilja. En svo er gleðin
á bak og burt jafnskjótt og hún kom, horfin í reyk spurninga. Áki er vanur að
leika dálítinn leik í hvert skipti sem hann vaknar undir svona kringumstæðum.
Hann lætur sem faðirinn skundi þegar í stað gegnum forstofuna, stanzi mitt á
milli eldhússins og herbergisins svo að þau geti heyrt til hans bæði þegar hann
hrópar: Einn af vinnufélögum mínum hrapaði niður af trönunum og ég varð
að fylgja honum í sjúkrahúsið og hef setið hjá honum í alla nótt og gat ekki
hringt heim af því að það var enginn sími í nánd; eða: Trúið þið því, að við
hrepptum hæsta vinninginn í happdrættinu og ég kom svona seint heim aðeins
vegna þess að ég vildi leyfa ykkur að njóta eftirvæntingarinnar eins lengi og
auðið var; eða: Getið þið hugsað ykkur að málarameistarinn gaf mér lystibát
í dag og ég hef verið að reyna hann og eldsnemma í fyrramálið förum við öll
þrjú í skemmtireisu. Hvað segið þið um það!
En í veruleikanum gengur allt hægar til, og einkum gerist þar fátt svona
óvæntra tíðinda. Faðirinn finnur ekki slökkvarann í forstofunni. Loksins gefst
hann upp og rekur sig í herðatré sem dettur á gólfið. Hann bölvar herðatrénu
TIMARIT máls OC MENNINCAR
273
18