Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Side 100

Fáeinir þankar urn prédikunina
Dæmi um kristna prédikun í frumsöfnuðinum
Hvert var innihald þessara prédikana? Þær vegsömuðu Krist!
I næstu prédikun sinni, eftir að hann hafði læknað lama manninn við
Fögru dyr, segir Pétur m.a: „Gjörið því iðrun og snúið yður, að syndir yðar
verði afmáðar. Þá munu koma endurlífgunartímar frá augliti Drottins og
hann mun senda Krist, sem yður er fyrirhugaður, sem er Jesús (Post.
3:19-20).
Og vitnisburður Péturs frammi fyrir ráði Gyðinganna hljóðar svo: „Ekki
er hjálpræðið í neinum öðrum. Og ekkert annað nafn er mönnum gefið um
víða veröld, sem getur frelsað oss“ (Post. 4:12).
Þegar Gyðingarnir reyndu að þagga niður í þeim, svöruðu þeir íullum
hálsi: „Framar ber að hlýða Guði en mönnum“ (Post. 4:29). „Vér erum
vottar alls þessa, og heilagur andi, sem Guð hefur gefið þeim, er honum
hlýða“ (Post. 4:32).
Og við sjáum hið sama hjá Páli.
Þannig prédikuðu postular Jesú í ífumsöfnuðinum, eftir að þeir höíðu
þegið gjöf heilags anda. Okkur er falið að flytja sama boðskap. Og þannig
á að prédika. Prédikunin á aðeins að uppheíja Krist, en aldrei prédikar-
ann sjálfan. Hann gæti þá skyggt á Krist.
Verum hreinskilin. Oft er erfitt að biðja eins og Jóhannes skírari: Hann
á að vaxa, en ég að minnka! En þetta á að vera bæn hvers kristins
prédikara.
Prédika Krist
Oft er erfitt að láta prédikunina snúast um Krist. Það er svo langtum
auðveldara að tala um flest annað: Trúrækni, siðferðilega breytni, góð verk
verk og vandað líf.
Oft er jafnvel vinsælt að vera mátulega pólitískur í prédikuninni eða
halda þrumandi skammaræður og lesa ákveðnum þjóðfélagshópum pistil-
inn. Það getur verið býsna vinsælt og hækkað prédikarann í áliti hjá
mörgum, ef hann aðeins gætir þess að verða ekki óþægilega persónulegur.
Meðan við tökum skammirnar aðeins til sessunautar okkar, en ekki okkar
sjálfra, þá erum við ánægð.
Hann hafði aldeilis gott af að heyra þessi sannleikskorn, hann Jón og
hún Sigga. Þetta kom vel á vondan!
Slíkt tal er þó aldrei kristin prédikun, ekki ef krossinn vantar, kross
Krists.
Hvað sagði Páll ekki, er hann kom til Korintu frá Aþenu, þar sem hann
hafði reynt að mæta spekingunum samtíðarinnar á þeirra eigin plani?
98