Skagfirðingabók - 01.01.1969, Side 194

SKAGFIRÐINGABÓK
voru þau söxuð í kássu með grasajárni. Þá voru þau þvegin vel og
látin út í vatnið í pottinum, sem sauð ásamt heilu bankabyggi og
rúgmjöli. Suðan tók IV2—2 stundir. Þegar potturinn var tekinn af
hlóðunum, var hann látinn í moðsuðuna. Hún var útbúin þannig,
að grafin var djúp hola niður í eldhúsgólfið, sett hey undir og klæði
breitt á ofan og upp með hliðunum. Miklir og langir „koddar" voru
og við höndina, og var þeim raðað kringum pottinn. Potturinn var
hafður í moðsuðunni í 2—4 tíma, en þá var grauturinn settur í bytt-
ur og trog og síðan borðaður saman við skyr, sem nóg var jafnan
til af, því að alltaf var fært frá.
Bjarnastaðahlíð var talin bezta jörðin í dalnum. Sléttar grundir
voru sunnan við bæinn og norðan. Beitarhús eru norðan við Bjarna-
staðahlíð, gegnt Goðdölum. Þar heitir Guttabú. Ekki veit ég, hvernig
á því nafni stendur. Þar var féð látið liggja við opið á vetrum, en
farið einu sinni á dag á húsin. Á sumrin var heyjað þar, legið við
og matur sendur á húsin. Fólkið kom þó heim á laugardagskvöld-
um og fór aftur á mánudagsmorgna. Venjulega var legið við í hálfan
mánuð. Við vorum fegnar, þegar heyskapartímanum lauk á beitar-
húsunum. Mamma var alltaf heima og yngstu börnin, sem voru í
snúningum við kýr og kindur, því að jafnan var fært frá. Móðir mín
hafði því mikið að gera þennan tíma, mjólkaði bæði ær og kýr og
gerði bæjarverkin.
Haustverkin, einkum í sláturtíðinni, þóttu mér leiðinleg. En mikið
var jafnan um að vera um gangna- og réttaleytið. í réttum var oft
glatt á hjalla. Þá fengu ýmsir sér á glasið. Fyrir kom, að faðir minn
skvetti í sig, og alltaf átti hann vín. Drykkjumaður var hann enginn.
Ymsir voru þó vínmenn á þessum slóðum.
Fastar kaupstaðarferðir voru tvisvar á ári til Sauðárkróks; mjög
sjaldan verzlað við Akureyri. Helztu gististaðir piltanna í kaupstaðar-
ferðum voru Mælifell eða Starrastaðir, síðan Gil í Borgarsveit. Með
ullarlestir var farið í einum áfanga út að Gili. Lítil kynni hafði ég
af þessum eða öðrum ferðum í æsku minni, því að ég gerði ekki
víðreist, eins og ég hef áður getið um. Þó fór ég eina langferð á
þessum árum, komst alla leið út í Mælifell! Það var þegar Ólafur
bróðir minn gekk að eiga fyrri konu sína, Gíslínu Bjarnadóttur frá
192