Úrval - 01.05.1953, Blaðsíða 46

44
ÚRVAL
að skilja, Karen. Hvað sem ég
segi og geri er vitlaust . . . ég
veit ekki hvað ég hef gert þér
. . . ég reyni eins og ég get á
hverjum degi . . . “
„Nei, þú skilur ekkert. Það
er lóðið,“ segir hún. „Þú hefur
aldrei skilið neitt. Það er ekki
til neins að tala um það. Eruð
þið búin? Verði ykkur að góðu.“
Rödd mömmu er ekki ráðlaus.
En hún er nakin og einmana.
Berit finnst eins og mömmu
hennar sé kalt, kalt bak við
nakta röddina. Nú eru tárin far-
in að brenna í augum hennar.
En það má enginn sjá það. Það
er bara til að gera illt verra.
Það er ekkert sem stoðar.
En eitt er það sem Berit skil-
ur ekki. Mamma er skynsöm og
pabbi er heimskur, og samt er
það mamma sem alltaf verður
að þjást. Kannski eru það leyni-
leg samtök milli allra pabba í
heiminum að kvelja allar
mömmur í heiminum þegar
börnin sjá ekki til. Og svo sjá
þeir stundum eftir því og reyna
að þykjast vera góðir og
skemmtilegir. En það er ekki til
neins. Því mömmurnar vita
hvernig þeir eru. Berit lítur allt
í einu með þögulli heift á Þór.
Hún veit að hann verður eins
og pabbi þegar hann er orðinn
stór, hann mun fylla diskinn
sinn með mat sem honum þykir
góður og glotta að mat sem
honum þykir ekki góður, hann
mun hlæja stórkallalega og
segja kjánalegar sögur og eyða
alltof miklum peningum og
gleyma hve erfitt er að lifa.
Verst af öllu er þó að Berit
veit að hún verður eins og
mamma hennar. Hvort sem hún
vill eða ekki. Alltaf verður hú.i
að gæta að öllu. Aldrei fær hún
að gera það sem hana langar
til. Alltaf verður hún að hugsa
fyrir öllu, alltaf að vera skyn-
samari, án þess það stoði
neitt.
Það verður aldrei neitt gam-
an.
Frammi í þröngri forstofunni
rekast Berit og Þór á á leiðinni
frá matborðinu. Og barmafull
af þessari sömu óljósu, mátt-
vana heift klípur hún fast í
handlegginn á Þór. Þór rekur
upp undrunarblandið sársauka-
óp.
„Það er allt saman þér að
kenna,“ hvæsir Berit út á milli
tannanna.
Svo fer hún fram í eldhúsið
til að hjálpa mömmu sinni að
þvo upp.
03 -jfcr oo
Petersen: Læknar fullyrða, að ekkert sé eins gott fyxir feg'-
urðina og nægur og góður svefn.
Hansen: Ja-há. Mig hefur lengi grunað, að vinnukonan okk-
ar sé að búa sig undir að taka þátt í fegurðarsamkeppni.
Norsk Ugeblad.