Úrval - 01.05.1953, Page 98

'96
■QRVAL
Kay haföi liðið illa allan dag-
inn og nú var hún orðin náföl og
með inflúenzuhroll. Nú virtist
loku fyrir það skotið, að við gæt-
um hrundið ætlunarverki okkar
í framkvæmd, en hún vildi ekki
heyra það nefnt. Þegar ég hafði
lofað að sækja hana, ef eitthvað
markvert gerðist, lét hún til leið-
ast að fá sér nokkurra klukku-
stunda blund í ódýru gisti-
húsi.
Gavin, Alan og ég snerum því
næst af tur til kirkjunnar og héld-
um áfram að athuga möguleika
á því að brjótast inn í hana. Hin-
ar svokölluðu Poets’ Corner*)
dyr voru þær dyr kirkjunnar,
sem minnst bar á. Hurðin var úr
funi og því ekki óhugsandi að
unt væri að brjótast þar inn. Við
höfðum komizt að því, að nýr
varðmaður myndi koma klukk-
an 11. Ef hann væri á eftirlits-
göngu alla nóttina, mátti búast
við að hann yrði var við innbrot-
ið. En við álitum, að varðmaður-
inn myndi alls ekki þramma um
dimm göng kirkjunnar oftar en
t. d. á tveggja stund fresti. Þar
við bættist líka, að allt í kring-
um okkur ríkti hin mesta glað-
værð og drykkjulæti; það gat
hugsast, að varðmaðurinn hefði
eytt kvöldinu í einhverri kránni.
Stígur lá frá gamla hallar-
garðinum til dyranna sem við
ætluðum að brjótast inn um. Séð
*) Poets’ Corner er sá staður í
kirkjunni, þar sem þjóðskáld Breta
eru gxeftruð. — Þýð.
frá götunni voru dymar hálf
huldar af útskoti á veggnum, en
beint á móti þeim var læst og
upplýst hlið, sem blasti við öll-
um. Við gátum þó komizt hjá
að fara inn um þetta hlið með
því að brjótast inn í garð, sem
múrararnir, er unnu að viðgerð-
um á kirkjunni, höfðu til um-
ráða. Sá garður var aðeins girt-
ur með trégirðingu og á henni
voru dyr, sem læstar voru með
hengilás.
Við vorum himinlifandi yfir
því, hve drykkjuskapur var mik-
ill á götunum. Lögreglan myndi
hafa nóg að gera. Við yfirgáfum
bílana, reikuðum um og buðum
öllum, sem framhjá fóru, gleði-
leg jól. Skilyrðin gátu ekki ver-
ið betri.
Þegar Big Ben sló tvö, vissum
við að stundin var komin.
Nokkrir menn voru enn að
rangla syngjandi um göttirnar,
en það var okkur í hag fremur
en óhag. Með klauf járninu tókst
okkur fljótlega að brjótast gegn-
um múraragarðinn og komast
klakklaust að dyrunum. En við
gátum ekki ráðist til inngöngu,
fyrr en við höfðum sótt Kay í
gistihúsið.
Ég ók þangað ásamt Alan í
gamla Fordinum, en Gavin beið
skammt frá í Anglíavagninum.
Ég hamraði á gistihúsdyrnar.
Loks var spurt: „Hvað viljið
þér?“
,.Ég þarf að hitta ungfrú
Warren."
„Allt í lagi, allt í lagi,“ sagði