Læknaneminn


Læknaneminn - 01.04.1994, Blaðsíða 160

Læknaneminn - 01.04.1994, Blaðsíða 160
ti 1 viðveru á deild þar sem vitað er fyrirfram að ekkert er við að vera. Oneitanlega væri kostur að hafa kalltæki fyrir þá læknanema sem eru á vakt hverju sinni, svo tryggt sé að hægt sé að ná í þá þegar eitthvað er um að vera sem fróðlegt er fyrirþá að fylgjast með. Þannig nýttist tíminn betur því þeir gætu notað dauðan tíma á milli betur án þess að vera hræddir um að missa af. 1 stað þess að nota læknanema sem "journaladýr" verður að velja handa þeim tilfelli sem þeir geta lært af og fara yfir verk þeiiTa í kjölfar þess, en slíkt ætti að vera hluti af almennri deildarvinnu á morgnana. Eins og staóan er nú á mörgum deildum eru læknanemar í raun eingöngu að létta undir vinnu aðstoðarlækna með því að taka á móti og vinna upp sjúklinga, nánast án nokkurrar leiðsagnar. Við áætlum að læknanemar vinni sjúkraskýrslurfyriru.þ.b. 1400 sjúklinga á barna- og kvennadeild ár hvert, en sérfræðingar fara einungis yfir brot af þeim. Sérfræðingarþurfa að koma miklu meira inn í kennslu læknanema, sem þeir hafa varpað að miklu leyti yfir áaðstoðarlækna. Nauðsynlegt er að allt starfsfólk háskólasjúkrahúsa líti á kennslu læknanema sem hluta af starfseminni. Sem dæmi um skort á þessu viðhorfí má nefna að læknanemar bera auðkenniskort með lit sem greinir þá frá öðru fólki sem vinnur í nánum tengslum við sjúklinga. Auka verður völd kennslustjóra og kennslunefndar til þess að hrinda breytingum á kennslufyrirkomulagi í framkvæmd vegna þess að margir forstöðumenn kennslugreina virðast ósveigjanlegir til þess að breyta, þráttfyrirviljakennslunefndarognemenda. Stundum virðist það gleymt fyrir hvem læknanámið er, en fyrir þá sem hafa gleymt því skal minnt á að það er fyrir læknanema. Huga má að því að breyta forsendum fyrir ráðningu kennara. 1 kennslustöður eru helst ráðnir menn sem eru virkir í rannsóknum á sínu sviði og er það á margan hátt jákvætt með það í huga að auka rannsóknir í Læknadeild. Hins vegar þarf að hafa það í huga að þeir sem eru virkir í rannsóknum og skrifa flestar greinar eru ekki endilega bestu kennararnir. Oft er það svo á deildum að þeir sem eru hvað duglegastir við að kenna læknanemum em þeir sent ekki fá sérstaklega borgað fyrir það. Þar sem nú er boðið upp á rannsóknarverkefni og valtímabil þar sem nemendur velja sér leiðbeinanda þarf að tryggja það að slíkir leiðbeinendur fái greitt fyrir starf sitt svo þeim læknum sem ekki hafa kennslustöðu sé kleift að taka að sér læknanema. Læknanemar eiga sæti í deildarráði og á deildarfundum og hafa atkvæðisrétt í öllum málum nema mannaráðningum. Þar skýtur svolítið skökku við, því að læknanemar hafa gott vit á því hverjir em hæfír kennarar og hverjir ekki Það er því ein af kröfum læknanema að fulltrúarþeirra hafi atkvæðisrétt þegar verið er að ráða í kennslustöður. Við mat á umsækjendum mætti líka leita umsagnar nemenda á kennsluhæfileikum viðkomandi. Gæta þarfaðþví að menn staðni ekki í kennslustarfínu. Þess eru mörg dæmi á deildum að nemendur fái nær fullkomið kennsluskipulag í hendur í byrjun námskeiðs sem ekkert reynist á bak við þegar á reynir og skipulagið því í raun innihaldslaust. Kennarar taka líka oft á móti læknanemum af gömlum vana frekar en áhuga. I þessu sambandi má minna á mál sem rætt er í öllum deildum Háskólans, þ.e. æviráðning prófessora. Það er augljóst að nemendur vilja að starf kennara sé endurskoðað reglulega. Það ætti aðverajafn augljóst að kennarar óski þess einnig, svo þeir geti fylgst með því hvort þeir eru á réttri braut í starfi. Slík endurskoðun hlýtur að vera hvatning fyrir kennara að standa sig í starfí og efla kennslugrein sína og þeir sem gera vel þurfa ekki að vera hræddir um að tapa stöðunni. Æviráðning prófessora er mál sem taka þarf á fyrr en síðar til að koma í veg fyrir að deildir Háskólans sitji uppi með steinrunna forstöðumenn kennslugreina sem koma i veg fyrir að hægt sé að bæta og þróa kennsluna. Læknadeild á ljóslifandi dæmi um slíka stöðnun. Eitt af því sem nemendur á öllum árum eru óánægðir með, er að þeir eru ekki látnir vita ef fyrirlestrar falla niður eða kennarar skipta á timum. Einnig mættu menn halda sig betur við niðurröðun fyrirlestra í stundaskrá. Kennarar þyrftu að bera miklu meiri virðingu fyrir tíma nemenda. Læknanemar hafa allir ákveðnar skoðanir um læknanámið og á þessari stuttu ráðstefnu komu fram ýmsar hugmyndir. Margar þessara hugmynda eru einfaldar og ætti að vera auðvelt að framkvæma með vilja og lítilli fyrirhöfn, en gætu breytt miklu. Upp kom sú hugmynd að auka tengsl nemenda við kennslustjóra, t.d. með því að efna til fundar í lok hvers námsárs. Slík umræða þarf að vera á málefnalegum grundvelli en stundum hefur verið misbrestur á því. Hér á eftir koma fram hugmyndir um kennsluskipulag hvers árs fyrir sig. 146 LÆKNANEMINN I 1994 47. árg.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.