Skírnir - 01.01.1863, Side 41

ltalln-
FRJETTIR.
43
næstu yfir krossunum, og litlu seinna yfir skdlahúsi Jesúmanna og
kirkju Grámunka, er helguö er hinum heil. Lazarusi; blóib píslar-
vottanna rann sem nýflotiö úr æbum eptir 9 mánufei, og er j>eir
voru handteknir kom bæbi sæflób og jarbskjálfti, er grandabi fjölda
af heibingjum og likneskjum |>eirra, og s. frv. Öll þessi stórmerki
og mörg önnur mátti sjá á myndatjöldum, er dregin voru fyrir
veggi Pjeturskirkju þann dýrbardag, er hátíbahöldin fóru fram. Há-
tíbina sóttu fjöldi byskupa og kardínála af öllum löndum. þ>ar voru
til samans komnir á 3. hundrab byskupar og 44 kardínálar, allir
umhorfnir svo miklu áburbarskrauti og vibhöfn, ab engum myndi til
hugar koma, ab þar færu eptirfylgjendur enna fátæku fiskimanna,
postula drottins. I Pjeturskirkju var, eins og vita má, haldin afar-
dýrbleg skrúbmessa; kirkjan öll tjöldub myndareflum, en á þeim
dregnar upp jartegnir og undrasægur, er katólskir menn leggja
trúnab á; í mibri kirkju stóbu feikna háfir ljósastjakar, 5 hvoru-
megin, en 29 álíka á öbrum stöbum, en yfir uppi svo fjölstirnt af
hjálmaljósum, sem skiljast má, ef þar, eins og sagt er, hafa brunnib
15 þúsundir kerta; en hvert þeirra hafbi vegib fjögur pund. — Vjer
höfum fyrir oss sögusögn manns frá Englandi, er vib var staddur,
og bætum hjer vib litlu ágripi (fyrir rúms sakir) af henni um sjálfa
hátíbagjörbina. Meban páfinn var borinn inn eptir kirkjunni, kyrj-
ubu söngvararnir i móti honum sönginn: tíTu es Petrus” (þú ert
enn heil. Pjetur). Hann var borinn inn ab legstab postulans vib
háaltarib. þar stje hann af burbarstólnum og gjörbi bæn sína;
síban var hann borinn ab hásætinu. þangab gekk allur klerka-
lýbur ab tjá honum lotning; kardínálar kysstu á hendur hans, patrí-
arkar, erkibiskupar og byskupar á knje, en ábótar og abrir, er skör
standa nebar, kysstu á fæturna. þá er )>essu var lokib, gekk fram
(lformæliskardínálinn” og bab enum útvöldu leyfis ab komast í tölu
helgra manna. Páfinn svarar, ab þetta mál sje þeim vanda bundib, ab
hann verbi ab neyta bænafulltingis kirkjunnar til ab öblast vísbend-
ingu frá drottni; en í því hefja söngvarar upp: ítKyrie Elei-
son”, og tekur þar undir allur kirkjulýbur. þá gengur formæl-
andinu aptur fram og bibur mjög innilega (instanter et instantius').
Páfinn lætur enn dvöl á úrskurbinum, en bibur söfnubinn ákalla
meb heitri bæn heilagan anda. Bænir eru fram fluttar, en sung-