Skírnir - 01.01.1863, Qupperneq 103

Grikkland.
FRJETTIR.
105
en Otto konungur var lítilmenni og mifiur fallinn til höffiingskapar
yfir svo lítilsigldri |ij*5í>. þar meb er sagt, aÖ hann hafi veriö ráö-
um borinn af drottningu sinni og vildarmönnum hennar, en þeir voru
flestir þýzkir, virtu Grikki lítils og þóttust þeim snjallari til allra
hluta. Konungur var nú hniginn á efra aldur og liföi í uggleysi og
hyggjuleysi; haföi aldrei haft lag á aö þýÖa sjer fólkiö, ljet þýzk-
um mönnum skipaö í hirö og há embætti, en mestu af tekjum stór-
skuldugs rikis sukkaÖ i dýrÖ og bílífi. Inngjöld ríkisins voru 20
mill. drakma1 á ári, en þar af gengu 4 til útgjalda konungsins og
hiröarinnar. Ef því er trúandi sem blöð segja, aö í sjóliðinu hafi
fjóröi hver maður foringjanafn, en í landhernum sjeu 7 9 hershöfð-
ingjar — en hann er þó allur ekki meira en 9 þúsundir fastra her-
manna —, þá er þaf) gott til marks um, hvernig hjer hefur a?) farið
í allri stjórn og skipan. — Sumariö leif) svo úr hendi af) ekkert bar
til stórtíöinda. I miBjum október lagfei konungur á ferö frá Aþeru-
borg meö drottningu sinni, og ætlaöi aÖ fara borga á milli í ríkinu,
sem höfðingjum er títt enn, líkt og í gamla daga, er þeir fóru að
veizlum. Meðan hann var suöur á Peloponnesus, reis allt landiö upp
fyrir noröan. I öllum bæjum voru sýslur teknar af embættismönn-
um konungs, herinn gekk til samþykkis viö þá sem uppreistinni rjeöu
og enginn hóf hjer handa á móti. I Aþenuborg var konungur lýstur
frá völdum, og sett bráðabirgðastjórn. í'ormaöur hennar gjörðist
Dimitry Bulgaris, einn af helztu mönnum landsins. Konungur sneri
sem bráöast heim á leið, er honum bárust uppreistartíðindin, en vissi
eigi hvaö gjörzt haföi í Aþenuborg fyrr en hann kom til Pireus (23.
okt.). þegar skipið (korvettan Amalia), er konungur var á, hafði
lagzt viö akkeri, komu þangaö til hans sendimenn frá bráöabirgöa-
stjórninni meö boðan hennar um, aö hann væri af konungdómi, og
yrði innan 4 stunda aö fara af skipinu, því þaö væri nú þjóðarinnar
en eigi hans. Drottningu varö afar hverft viö þenna hoöskap, en
konungur Ijet sem hann vissi varla hvað um væri að vera; þaö er
talið sem merki um deyfð hans og hugdoöa, að hann eigi Ijet þau
tíðindi meir á sjer festa. Hann svaraði í tómi, aö hann skyldi hugsa
um málið, en ekki myndi á liggja. Drottningin og sendiboðar stór-
veldanna gátu þó komiö fyrir hann vitinu, aö eitthvaö yröi aö taka
i) 1 drakma=2$f.