Skírnir - 01.01.1863, Side 95

Kiíssland.
FRJETTIR.
97
hættulegan áverka (28. júní). Um sama leyti seldi keisarinn land-
8tjórn í hendur Constantin bróírnr sínum, en hann haf&i verib tæpan
vikutíma i Warschau, er honum var veitt sama tilræbi, þó hann
sakafei lítt efea ekki. Vife þetta óhægfeust kostir borgarbúa æ meir
og fjöldi þeirra flúfei á burt. Borgin hefur 240 þús. innbúa, en
þó sáust varla aferir á strætum úti en hermenn Rússa. Seinna var
Wielopolski veitt banatilræfei i tvö skipti og fór þafe á sömu leife.
Einum af vinsælustu mönnum landsins, Zamoyski greifa, var visafe
af landi burt fyrir þá sök, afe hann haffei viljafe flytja stórfurstanum
bænarskrá, þar sem tjáfe var, hvers þjófein æsti. Stórfúrstinn haffei
áfeur skorafe á hann að neyta vinsælda sinna stjórninni til trausts og
styrktar. Greifinn haffei þá svarafe, afe landsbúar gætu eigi treyst
þeirri stjórn, er svo opt heffei svikife þá. Stórf. sagfei, afe sjer mættu
þeir þó treysta. þá svarafei Zamoyski: „þjer viljife heyra sannleik-
ann, og jeg verfe þá afe segja yfeur, afe þjer sjálfur fyrr efea seinna
munufe komast afe raun um, afe stjórnin heptir svo hendur yfear, aö
þjer megife enga fullnustu vinna yferum góðum tilgangi”. Stórfurst.
spurfei, hvafe þafe væri, er mönnum þætti mest ábótavant. Greifinn
kvazt eigi einn bær um afe kvefea þafe upp, en vel mætti hann leita
annara atkvæfea. Nokkuru seinna hjeldu 200 lendra manna fund,
og sömdu bænarskrá til stórfurstans og skýrfeu þar frá vanhögum
landsins. Zamoyski var kosinn til flutnings, en á leifeinni til stór-
furstans var tekife af honum skjalife; og er hann kom á hans fund,
sagfei furstinn, afe þafe væri nú aufesjefe, afe hánn væri foringi mót-
stöfeuflokks gegn keisaranum, enda yrfei hann nú afe gjalda honum
sjálfum skynsemd fyrir. Zamoyski varfe nú afe fara til Pjetursborgar,
og er sagt afe keisarinn hafi sjálfur (í vægfear skyni) ráfeife honum
til afe fara úr landi. Sífean hefur greifinn hafzt vife á Englandi. —
Bæfei sá, er skotife haffei á stórfurstann (Jaroczinsky) og aferir, er hand-
teknir urfeu af þeim, er settir voru rússneskum og stjórnhollum
mönnum til höfufes, höffeu bergt eitri, afe þeir yrfeu eigi píndir til
sagna. Ráfe voru vife höffe þegar gegn eitrinu, og þafe tókst afe lækna
suma, en af engum fengust neinar upplýsiugar um samtök efeur sam-
vitendur. Nokkrir af illa þokkufeum embættismönnum úr lögregl-'
unni voru launmyrfeir og mörgum var hótafe bana í auglýsingum frá
heimuglegri nefnd, er kallafei sig „þjófearnefndina”. Sagt er afe prest-
7