Skírnir - 01.01.1864, Qupperneq 13

England.
FRJETTIR.
13
hug8tyrktar frásögn í Times og athugasemdir þessa blabs, um það,
ab Russel jarl hafði rjett á undan synjað viðmælis, er þess var
leitað af fundarnefnd iímaðarmanna, er átt höfðu’ meb sjer „pólskan
fund’’ og rjebu ab hvetja stjórnina til átekta í málinu *. Allir
bibu þó meb hálfum huga andsvaranna frá Rússlandi. Russel og Rech-
') Times hafði gjört mesta gys að fundinum og l'undarstjdra (Jdni
Sheliey, barúni) og vítt harðlega ,,fásinnu og fors þeirra manna”, er
vildu þrýsta stjdrninni tii þess, er í sjalfu sjer væri dvinnandi verk.
„Herra Jdni Shelley hefði farizt betur, ef hann og kumpánar hans hefði
sýnt hvers við þyrfti, til að heyja sigurvæniegt stríð við Rússa, til að
ráðast á Kronstadl, eða fara að dvilja Prússa inn í Pdlland og mæta
þar á velli 'J50 þúsundum manna. Jjeiin hefði farizt gáningslcgar, hcfði
þeir íhugað, að Norðurríkj abúar í Vesturheimi hafa haft það
ihámælum aðberjaáEnglendingum, erþeirhafa lokiðstarfa
sínum í suðurfylkjunum —, en allirvita, að þeir eru alda-
vinir Rússa, og væri þyí eigi furða, þd báðum þætti hagur
að veitast að mdti Englandi. þd kveður uTimes" það eigi
torræðin mest, að skerast í málið með vopnum, heldur hitt, að afreka
nokkuð landsbúum til gagns og þrifa. Blaðið talar svo uin þá, sem
aldrei hafi fundizt hjá þeim nein ærleg þjtíðartaug. „Saga Pdllendinga
er saga þjdðarflokks, er ávallt hefir verið á sundrungu, verið án kon-
ungsættar, án stjdrnarskipunar og stjdrnarstefnu, án þegna, nema ef
þar til skal telja mansmenn og þræla, án trúar, án verzlunar, fagurra
mennla og vísinda”. Eptir svo fagran formála var það eigi kyn, þd
Times segði of mikið fyrir gýg unnið, ef menn legði „mörg hundruð
milljtína í peningum og þar með líf 100 þúsunda af enskum mönnum”
í sölurnar fyrir Ptílland. — Oss hefir þdtt vel hlýða, að gefa lesendum
vorum sýnishorn af því, hvernig þessum peningapresti tekst upp, er
hann uggir aðfarir einhvers þess, er bægir verzlun og grdða. Vjer
viljum gjarna játa, að Pdllendingar eins og aðrir eiga mikla skuld í
dláni sínu. En á það ber og að líta, að þá er þjdðar- og ríkislíf
þeirra truflaðist fyrir yiirgang útlendra herþjdða, þá var mjög skammt
komið öllum þjdðlegum framförum á meginlandi Norðurálfunnar. Væri
Pdllcndingar slíkt þjdðarafhrak, sem Times telur mönuum trú um,
þvi hafa þá stjdrnvitringar þriggja sldrvelda staðið i svo löngu stíina-
braki fyrir þjdðrjett þeirra? þvi hefir enn bezti sagnaritari Englands
(Slacauley) kallað skipti Pdllands „glæpaverk í þjdðsögu Norðurálf-
unnar”? og hvers vegna hafa báðir helztu forstöðumenn ensku stjdrn-
arinnar (Russel og Palmcrston, álrúnaðargoð Times) hrdsað happi yfir
því, að öll alþýða Norðurálfunnar hefði tekið undir tillögur þeirra Pdl-
lendingum i vil?