Andvari - 01.03.1968, Page 31
ANDVARI
KRISTINN ÁRINIANNSSON REKTOR
29
Inn í hinn virðulega hátíðarsal barst gnýr vélaaldar, bæði dynur alls
konar ökutækja í Lækjargötunni og hvinur í flugvélum, sem voru að korna
eða fara. Stundum vaið hávaðinn svo rnikill, að ekki heyrðist mannsins
mál. Hin rólega og kúltiveraða rödd húmanistans varð að lúta í lægra haldi
fyrir ámáttlegu öskri hinna vélknúnu stálskrímsla. Var þetta, sem hér var
að gerast, ekki táknræn inynd þess, er við blasti á vettvangi þjóðlífsins?
Atti ekki raust klassískrar geymdar einnig í vök að verjast þar vegna há-
reysti nýrra afla, sem vélar og tækni höfðu leyst úr læðingi? Hvílík um-
skipti voru orðin á þeim fáu áratugum, sem liðnir voru, síðan Sigurður
Nordal og skólabræður hans höfðu horft með nokkru yfirlæti úr þessum
sömu gluggum á fyrsta hílinn hérlendis, bílinn hans Thomsens, skrönglast
með hvíldum eftir þessari sömu Lækjargötu, á meðan skólapiltar sungu
(undir laginu, — ég er Hákon, sagði Hákon):
Eg á biir’reið, sagði Thomsen,
ég á bifreið, sagði Thomsen,
ég á bifreið, sagði Thomsen,
— ég á bifreið eins og Þór.1)
Þá hefur sjálfsagt ekki grunað það, skólapiltana, að hér væri á ferð e. k.
Trójuhestur, sem ætti eftir að verða skeinuhættur hinni andlegu háborg
þeirra.
Gamla skólahúsið heldur að vísu enn velli, en gnýr hins nýja tíma er
orðinn ískyggilega áleitinn við þá menningarviðleitni, sem þar hefur svo
lengi átt öruggan griðastað.
Kristinn fór oft utan á sínunr langa starfsferli, bæði í því skyni að
auka þekkingu sína og einnig sem fulltrúi menntaskólakennara eða ríkis-
stjórnar á ýmsurn alþjóðaþingum um skólamál almennt eða menntaskól-
anna sérstaklega.
Árið 1933 sótti hann námskeið í ítölsku, sem haldið var í Róm á veg-
1) Minningar úr Menntaskóla, bls. 229 o. áfr. , grein Nordals: Meminisse juvabit.