Andvari - 01.03.1968, Page 118
116
ARNÓR SIGURJÓNSSON
ANDVARI
bjartsýni á stjórnmálabaráttuna en nútíminn gefur tilefni til að menn eigi og
hafi:
Ef staðgóður og stilltur drengur
í stríði réttu Sköfnung ber,
þá úr slíðrum greitt hann gengur,
grandar því sem fyrir er.
Kveður hátt við hanagal
heljar yfir föllnum val.
Grímur sér morgun lífsins, þegar hanagalið kveður við, yfir val hins „staðgóða
og stillta" stjómmálamanns. Slík var von og trú 19. aldar mannsins.
Eitt er það kvæði Gríms, sem mig hefur mest heillað. Það er kvæði hans um
Arnljót gellina, skógarmanninn og afreksmanninn. Frá Arnljóti þessum er sagt
í Ólafssögu helga í Heimskringlu, lyrst er hann bjargar Þorvaldi Snorrasyni
goða á flótta hans úr gíslingu Ólafs konungs Haraldssonar, síðast þegar hann
gengur í lið Olafs og lætur skírast í von um völd í mannabyggð, en í reynd til
að falla með konungi á Stiklastöðum. Elonum er lýst sem glæsilegri hetju, sem
meinleg örlög hafa níðzt á og gert að skógarmanni. í kvæði Gríms er lýsingin
ennþá glæsilegri af betjunni og örlögin dapurlegri en jafnvel í Olafssögu Snorra:
Lausamjöll á skógi skefur,
skyggnist tunglið yfir hlíð.
Eru á ferli úlfur og refur,
örn i furutoppi sefur,
nístir kuldi um næturtíð.
Fer í gegnum skóg á skíðum
skörulegur halur einn,
skarlatskyrtli sveiptur siðum,
sára gyrtur þorni 'fríðum,
geis’inn hans er gambanteinn.
Eftir honum úlfar þjóta
ilbleikir með strengdan kvið.
Gríðarstóðið gráa og fljóta
greitt má taka og hart til fóta,
ef að hafa á það við.
\