Andvari - 01.01.1893, Page 53
47
við það, að varan er seld
með hærra verði en svar-
ar innkaupsverði hennar
og kostnaði, — og skipta
ágóðanum í rjettu hlutfalli
við vörukaup þeirra.
4. Kaupfjelagsmenn taka
ekki allan ágóðann út, þeir
setja hann stundum allan,
stundum nokkuð af hon-
um á vöxtu í fjelaginu,
og með því móti auka
veltufje þess og vörukaup
ár frá ári.
í hinu lága vöruverði og
það í rjettu hlutfalli við
vörukaup sín.
4. Pöntunarfjelagsmenn
eyða jafn-óðum öllum á-
góðanum, því hann kem-
ur fram í því, að þeir fá
meira aí vörum en áður
fyrir sömu fjárupphæð.
En hvort svo sem þetta
verður allt eyðslufje hjá
hverjum einstökum fje-
lagsmanni eða ekki, þá
er víst, að fjelaginu safn-
ast ekki fje til að reka
verzlun með.
5. Pöntunarfjelögin hafa
ekki sett sjer neitt slíkt
ætlunarverk.
5. Kaupfjelögin verja
árlega nokkru af ágóða
sínum til að auka þekk-
ingu fjelagsmanna á fje-
lagsmálum og fleiru.
6. KaupfjelöginMitíi sína 6. Pöntunarfjelögin hafa
eigin menn annast allar útlenda eða innlenda
framkvæmdir fyrir þau. kaupmenn til allra fram-
kvæmda.
Af þessum samanburði vona jeg að megi sjá,
að vöxtur og viðgangur kaupfjelaganna er eðlileg
afleiðing af fyrirkomulagi þeirra, og aptur á móti,
að pöntunarfjelögin dragnast með þá kvilla, sem fyr
eður síðar hljóta að draga þau til dauða. Jeg skal
þó fara enn nokkrum orðum um þessi tvenns konar
kaupskapar samtök.