Andvari - 01.01.1893, Síða 63

67
löndunum, og að hverju leyti elcki, því það er kaup-
mannastjettin sem kaupfjelögin hafa að etja við.
Og það er mest undir því komið, hvort að kaupfje-
lögin á Bretlándi standa betur að vígi á móti kaup-
mannastjettinni þar en kaupfjelög vor á móti kaup-
mönnum vorum, eða hvort að kaupmenn vorir muni
eiga hægra með að bjóða mönnum eins góð kjör og
kaupfjelögin en kauþmenn á Bretlandi. Kemur þá
til skoðunar:
1. Eins og alþýða manna á Bretlandi getur
stofnað kaupfjelag með langtum minna stofnfje en
vjer, eins eiga kaupmenn á Bretlandi langtum hægra
með að byrja með lítið veltufje en vorir kaupmenn.
Kaupfjelögin á Bretlandi þurfa auðvitað ekki að
færa vöru sína eins mikið fram og islenzku kaup-
fjelögin, til þess að tá jafn-mikinn ágóða, vegna þess
að brezku ijelögin geta verzlað með sömu peningana
opt á ári. En allt hið sama kemur fram á kaup-
mönnum. Brezkir kaupmenn geta einnig grætt
meira en isienzkir kaupmenn með minni framfærslu,
vegna þess að þeir geta velt peningum sínum optar
á ári hverju.
2. Kaupfjelög' vor eru langt frá héimsmarkað-
inum, en kaupmenn vorir eru það líka og það gjörir
þeim ekki minna mein en kaupfjelögunum.
3. Verzlun vor er vöruskipta-verzlun og það
eykur óneitanlega miklum erfiðleikum á kaupfjelög
vor, sem hin brezku hafa ekki af að segja. En í
þessu stöndum vjer jafnt að vígi og þau til móts
við kaupmenn. Kaupmenn á Englandi liafa ekki
vöruskipta-verzlun. Ilver kaupmaður kaupir og
selur þar allt fyrir peninga. Kaupmenn vorir eru
því í þessu efni einmitt þeim mun ver staddir en
brezkir kaupmenn, sem kaupfjelög vor eru lakar
stödd en brezku kaupfjelögin.