Andvari - 01.01.1893, Page 129

123
xáðaneyti að. Það er því einkum rjettlætistilfinning
þeirrar stjórnar, sem er, sem vjer verðum að byggja
á í þessu efni. Og vjer viljum þegar á þessum stað
taka fram, að þótt það muni vera talið sjálfsagt af
'öllum almenningi á íslandi, að þessi stjórn með öllu
móti setji sig upp á móti frelsiskröfum íslendinga,
hversu hógværar sem þær sjeu, þá er þetta í raun
og veru ekki jafnhlítarlega reynt, sem margir ganga
út frá. Menn gæti þess vel, að staðfesta Islendinga
i stjórnarskrármálinu á þessu síðasta tímabili hefur
verið allt annað en fullkomin, og það virtist liggja
nærri, að álíta það afsakanlegt, að hin erlenda stjórn
•ekki hrapi að þvi að veita þær endurbætur, sem
sjálft þing vort ekki getur komið sjer saman um að
fara fram á, svo í lagi sje. Vjer látum þess getið
hjer, einungis til að sýna fram á, að það er ekki
•ástæða til þess að ætla það fyrirfram gefið, að það
sje eins og að tala við stokka og steina að nefna t.
a. m. endurskoðaða stjórnarskrá fyrir Island við
Danastjórn. En til þess að ákvarða innihald kröfu
vorrar gefur þessi ætlun vor engan leiðarvísi, nema
að því leyti, sem segja má, að opinn sje vegur fyrir
oss, allt svo lengi, sem reynslan ekki sannfærir oss
um hið gagnstæða, til þess að fara fram á verulegar
umbœtur frá því sem nú er, án þess að hægt sje að
kalla það pólitiska drauma eða staðleysu. Dæmi
þess í sögu endurskoðunarmálsins, að menn hafa vik-
ið frá þessu grundvallarskilyrði fýrir allri »oppo-
sition«, höfum vjer ljóst og nýtt í miðluninni, sem
svo er kölluð og fram kom á alþingi 1889, og að
stjórnmni þar hafi verið ástæðulaust gjörðar getsak-
ir, virðist vera fullsannað með því, að hún hefur
ekki með einu orði látið skiljast, að henni þætti miðl-
unarstefnan aðgengilegri en endurskoðunin frá 1885
—86.