Andvari - 01.01.1893, Qupperneq 160

/
154
lcvæmt 4. gr. stjórnarskrárinnar, óg það er þá eptir
því sem áður er sýnt fram á í rauninni ábyrgðar-
laust verk, að skipa þau svo, sem stjórninni bezt
likar, án tillits til þess, livað alþingi mætti virðast
gott og tilhlýðilegt, að minnsta kosti allt svo lengi,
sem ekki er gengið í berhögg við ákvæði stjórnar-
skrárinnar sjálfrar um skilyrði fyrir embættaveiting
á Islandi. Eptir 10. gr. endurskoðunar-frumvarpsins
er það landstjórinn, sem veitir embættin og er það
undir fullri ábyrgð, sem allar aðrar stjórnarathafnir.
Hinn nýi æzti dómstóll i pólitiskum málum, lands-
dómurinn, er samkvæmt 48. grein skipaður þjóð-
kjörnum þingmönnum (efri deild þings) og dómend-
um æzta rjettar innanlands. Þessi siðari hluti dóms-
ins er skipaður eptir þeim reglum, sem hingað til
hafa gilt; en sá eiginlegleiki landsdómsins mundi
breytast með mönnunum, og getur því ekki dregið
úr þvi, að dómur þessi er alinnlendur, eins og hann
skipast eptir hinu nýja stjórnlagafrumvarpi. Vjer
höfum sjeð, að aðrar frekari breytingar á skipan
dómsvaldsins eða stöðu hins núverandi æzta dóms-
stóls í islenzkum málum yfir höfuð eru ósameinan-
legar með stefnu vorri, hve sárt sem vjer annars
hljótum að finna til þess, að hendur vorar eru ein-
mitt í þessu efni bundnar á hinn óeðlilegasta hátt, en
á hinn bóginn verður neitun stjórnarinnar heldur
ekki rjettilega byggð á því, að hjer hafi verið gengið
■ út yfir roörkin. Endurskoðunar-frumvarpið hefur
staðizt hið tvöfalda próf í öllum greinum, sem vjer
liöfum sett upp hjer að framan.
Vjer höfum stöðugt haft þetta tvennt fyrir aug-
um. Er það hentugt? Er það heimilt? Ef vjer nú
vildum iíta á bina sjerstöku íslenzlcu stjórnarslápun
inn á við, um leið og vjer höldum því föstu, sem vjer
áður liöfum skoðað og tekið fram, eptir því sern
1»