Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Blaðsíða 143

135
»Þjer voldugu konungar, sem á jörðu búið, þjer munuð
fá að sjá minn útvalda, hvernig hann situr í hásæti dýrðar-
innar og dæmir Asasel og alla fjelaga hans og alla herskara
hans í nafni drottins andannaíí.1)
Ekki voru hugmyndirnar heldur óskiftar um það, hvenær
þessi dagur myndi upp renna. Ymist var sú skoðun ríkj-
andi, að hann væri samfara komu Messíasarríkisins cða við
endalok þess. Átli hið síðara sjer stað, þegar álitið var, að
Messíasarríkið væri límabundið, en ekki eilíft. Báðar koma
skoðanir þcssar fram í 1. Enoksbók. Fyrri skoðunin kemur
fram í 91. og 90. kap og víðar,2 3 4) en síðari skoðunin í 98.,
100. og 103. kap. bókarinnar.8) Báðar skoðanirnar eru sam-
einaðar í þessum ummælum í 48. kapítulanum:
»4.^ SÁ þeim dögum munu konungar jarðarinnar verða
niðurlútir,
og þeir sterku, sem eiga landið, vegna handaverka sinna,
því að þeir rnunu ekki geta hjargað sjer á angistar- og
þrengingadegi sínurn.
9 Og jeg mun seija þá í hendur mins útvalda.
Eins og hálmur i eldi munu þeir brenna frammi fyrir
auglili heilagra,
og sökkva eins og hlý í valni frammi fyrir augliti rjettlálra,
og engin ögn mun framar af þeim finnast.
10 Og á degi þrenginga þeirra mun ró og friður verða á jörðunni.
Og frammi fyrir þeim (þ. e. hinum útvöldu) munu þeir
falla og eigi fá risið upp aftur.
Og enginn mun verða til þess að taka þá með höndum
sínum og reisa þá,
því að þeir hafa afneitað nafni drottins andanna og hans
smurða.
Nafn drottins andanna sje lofað«.
Annars væntu menn dómsdags við endalok heirns og álitu,
að hann væri af guði ákveðinn frá sköpun heims. Sú skoðun
kemur fram í þessum ummælum 4. Esrabókar:
»Þegar liinn hæsti skapaði heiminn og Adam og alla af-
komendur hans, þá fyrirhjó hann fyrst dóminn og þá hluti,
sem dóminum tilheyx-a«.'i)
1) 55, 4.; sbr. og 45, 3. (bls. 110) og 62, 2. n. (bls. 119).
2) 91, 12.; 90, 20.-27.; 54, 6.; 55, 4.
3) 98, 10.; 100, 4.
4) 7, 70.