Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1941, Síða 35

COLUMBUS OG CABOT
11
ið. Snemma í maí 1498 var lagt aí
stað frá Bristol með tveim skipum,
°g voru að auki þrjú smáskip með
ýmsum varningi. Þegar þeir komu
út úr írska hafinu tóku þeir stefnu í
norðvestur, en fengu mikinn storm.
laskaðist eitt skipið, svo að það
varð að snúa við. Hin héldu áfram
°g reyndu að halda eins nálægt 58.
breiddarstigi og hægt var, en Golí-
straumurinn rak þá norður á bóg-
lnn. Snemma í júní sáu þeir land
°g var það austurströnd Grænlands.
Hafði Fernandes sagt þeim frá
þessu landi og því kendi Cabot það
V1ð hann og kallaði það Labradors-
land.*) Eftir þessu lítur ekki út fyr-
lr> að Englendingar hafi þekt mik-
^ð til Grænlands á þeim tímum, og
Þó vilja sumir halda því fram, að
þeir hafi rekið þar nokkra verslun
a 15. öld. Þetta land hugðu þeir
sjálfsagt, eins og Corte Real síðar,
að væri hluti af Asíu, og svo er það
táknað á Cantino-kortinu frá 1502.
Þeirn þótti mikið koma til hinna
björtu nótta þarna norður frá og
héldu nú norður með strönd þessa
fundna lands, en kuldinn óx og ís-
jakarnir urðu fleiri og segulnálin
Var að engu gagni. Hinn 11. júlí
V°ru þeir komnir til 67° 30' n. br.
mitt í Danmerkursundi milli ís-
lands og Grænlands; þá neituðu
skipshafnirnar að fara lengra. Cabot
varð því að snúa við, og hélt nú
suður með landi, og hugðist mundu
brátt komast til Cipangu. Fyrir
vl?annlS er Grænland nefnt á kortum fram
k .míðja 16. öld. En 1568 lcom út Zeni-
fh s^n<li ÞaS Engronelant, og því
Ul Mercator á heimskorti sínu Labrador
our fyrir sun^is^ sem sígar var kallaö
i . Vlssund, og hefir Labrador nafnið hald-
n . sl®an við það land, sem nú er svo
suðurodda Grænlands komus'.
þeir og eitthvað upp með vest-
urströndinni, en þar mætti þeim
aftur ís; var þá haldið vestur yfir
Davissund og hafa þeir ef til vill
séð Baffinland, siglt svo suður eftir
og loks náð suður til núverandi
Labradors. Þeir hafa komist þar í
kynni við Indíána og verslað eitt-
hvað við þá, því að þrem árum
síðar (1501) fann Gaspar Corte-Real
hjá Naskopee Indíánum þar brot aí
gyltu sverði og tvo eyrnahringi,
sem gert hafði verið í Feneyjum.
Geta Indíánarnir ekki hafa fengið
þetta frá öðrum en þeim Cabot, og
er þetta besta sönnunin fyrir þvi,
að þessi frásögn um aðra ferðina
hans sé rétt. Nú komu þeir brátt á
þær slóðir, þar sem Cabot hafði
verið árinu áður, og héldu enn suð-
ur með landi uns þeir komust til 38°
eða 36° n. br. Þeir höfðu ekki fund-
ið Cipangu, Cathay, eða Krydd-
eyjarnar, matarforði þeirra nærri
þrotinn, og því réðu þeir af að
halda heim. Hvernig þeim var þar
tekið vitum við ekkert um, eða
hvað margir komust heim. Nokkr-
ar innanlands óeirðir voru að vísu
um þær mundir á Englandi, en þær
hafa varla verið orsök þess að heim-
komu leiðangursins er að engu get-
ið, heldur það, að þetta mátti vera
mönnum hin mestu vonbrigði —
ekkert fundið sem búist var við, og
skip tóm og tómhentir menn heim
komið. En að skipin, eða eitthvað
af þeim, hafi komið aftur, þykir
mega ráða af því, að þessi strönd,
sem þeir fóru fram með, er mörkuð
á fyrnefndu korti Juan de la Cosa’s.
Annars segir ekki meira frá John
Cabot, og er líklegt, að hann hafi
dáið skömmu síðar.