Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1941, Síða 134

110
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
ári. Br oss þaö sérstakt ánæg'juefni, a'ö
tveir efnismenn úr hópi þessa námsfólks
flytja ræður á samkomum í sambandi við
þjóðræknisþingið, þeir pórhallur Ásgeirs-
son, er framhaldsnám stundar við ríkishá-
skólann í Minnesota, og Dr. Friðgeir Óla-
son, er ásamt konu sinni dvelur í Winnipeg
við sérnám í læknisfræði. Auk þeirra eru
hér við nám á Manitoba-háskóla þau Ragn-
hildur porsteinsson, Bragi Freymóðsson og
Jóhannes Bjarnason, styrkþegi Kanada-
sjóðs.
Síðast en ekki sist er oss Islendingum á
þessum slóðum það mikið tilhlökkunarefni,
að hér lætur nú til sin heyra bráðlega hin
víðkunna íslenska söngkona, ungfrú María
Markan, sem getið hefir sér frægðarorð
viða um lönd. Annast stjórnarnefnd Pjóð-
ræknisfélagsins undirbúning söngsamkomu
hennar, með aðstoð G. L. Jóhannson ræðis-
manns, sem verið hefir nefndinni hjálp-
legur á ýmsan hátt.
Saga íslendinga í Vesturheimi
Skýrt var ítarlega frá tildrögum þessa
máis og framgangi þess á síðasta þingi.
Sfðan hefir svo langt þokast í áttina, að
út er komið fyrsta bindi sögunnar. Hefir
það þegar vakið mikla athygli beggja
megin hafsins, en hlotið all-misjafna dóma.
Munu þó flestir viðurkenna, að merkilegt
spor hafi stigið verið, er hafist var handa
um útgáfu sögu íslendinga f landi hér.
Mál þetta hefir einnig fengið stuðning
hinna ágætustu manna heima á Islandi,
eins og að framan var vikið að. Ætti það
út af fyrir sig að vera hvatning fyrir oss
um að halda verkinu áfram og vanda til
þess sem allra mest; annað tel eg oss til
vansæmdar. Ræði eg það mál svo eigi
frekar að sinni, því að nefnd sú, er það
hefir með höndum, mun leggja fram skýrslu
um gjörðir sínar.
Aðrar nefndir, sem gera munu grein
fyrir starfi sínu, eru: minjasafns-nefndin,
nefnd sú, er safna skal þjóðræknislegnm
fróðleik (sögnum, söngvum og lcvæðum),
rithöfundarsjóðs-nefndin og nefnd sú, er
endurskoða skyldi 21. grein félagslaganna.
f’tgáfumál
Tlmarit félagsins er fullprentað og verð-
ur venju samkvæmt útbýtt á þinginu.
Vara-forseti Gfsli .Tónsson er ritstjórinn, og
má fyllilega vænta þess, að ritið verði I
höndum hans bæði vandað og fjölbreytt að
innihaldi. Er ritstjórnarstarf þetta mildl-
vægur þáttur í starfsemi félagsins og að
sama skapi þakkarvert. Fyrir einróma á-
skorun stjórnarnefndar tókst Ásmundur P.
Jóhannsson á hendur að safna auglýsing-
um fyrir Tímaritið; hefir hann gengið að
því verki með alkunnum dugnaði sínum
og orðið ágætlega ágengt.
Síðasta Þing fól stjórnarnefndinni að
gefa út barnablaðið Baldursbrá, en þegar
til kom, urðu kaupendur blaðsins svo fáir,
að nefndin sá sér ekki fært að halda á-
fram útgáfunni f bráðina, og van nefndar-
mönnum mjög óljúft að taka þá ákvörðun.
Hins vegar eru miklar byrgðir eldri ár-
ganga ritsins fyrir hendi. Gefst mönnum
tækifæri til að ræða það mál, er útgáfu-
málin koma á dagskrá.
Jóns Bjarnasonar skóli
Eins og fólk vort veit, hætti Jóns
Bjarnasonar skóli kenslu á síðastliðnu ári.
Var þá skólahús hans til sölu við mjög
sanngjörnu verði. pótti stjðrnarnefnd
pjóðræknisfélagsins miður fara, ef hús þess-
arar einu fslensku mentastofnunar vestan
hafs lenti í höndum annara þjóða manna.
Réðst nefndin þvf f að kaupa skólahúsið
fyrir félagsins hönd, með það fyrir augum.
að húsið gæti að einhverju leyti orðið skjól
starfsemi félagsins og að svo mætti um
hnútana búa, að það yrðl félaginu nokkur
tekjulind. Vinnur nefnd sú, er stjðrnar-
nefndin fól húsmál þetta, að úrlausn þess
og mun greiðlega á sfnum tfma svara fyr-
irspurnum um það á þinginu. Um fjárhag
félagsins f heiid sinni nægir að vfsa til
upplýsinga f prentuðum skýrslum þeirra
féhirðis Árna Eggertson, fjármáiaritara
Guðmanns Levy og skjalavarðar ólafs Pét-
ursson.
+
prátt fyrir erfiðleika yfirstandandi tíðar,
mun því mega segja, að félagið hafi haldið
vel f horfinu á árinu. Skýrslur fjármála-
ritara munu sýna, að félagatalið hefir auk-
ist, bæði í aðalfélaginu og í ýmsum deild-
anna. En f útbreiðslumálinu er þörf stöð-
ugi-ar árvekni, ef félagið á eigi að ganga
saman. Enn standa of margir íslendingar
utan þess, þó að skilningur á starfi þess
fari vaxandi. Einkum skyldi alt kapp la-gt
á það, að ná til yngra fólksins. Jafnhliða
skal þess þó þakksamlega minst, að deild
Yngri Islendinga f Winnipeg starfar með
miklu fjöri og eykur stöðugt við sig té'
lögum. Hitt má aldrei gleymast, að fram-