Skírnir - 01.01.1967, Blaðsíða 105
Skímir
Um Æverlinga
103
sonar. Fjórða nafnið er Illugi, en það er ekki óalgengt og
getur hafa komizt inn í ætt Hafliða Mássonar með Ingi-
mundi Illugasyni, tengdasyni hans.
I Landnámu finnst Hafliðanafnið aðeins í einni annarri
höfðingjaætt, á Hafliða hinum örva, sonarsyni Helga magra.
Engin önnur nöfn benda til skyldleika milli hinna fyrstu
Æverlinga og ættar Helga magra, nema ef vera skyldi nafn
Más, sonar Víga-Glúms, og mun hann hafa verið uppi um
1000.
Bergþór hét bróðir Hafliða Mássonar, en það nafn varð
algengt í ætt hans og hélzt um miðbik Húnavatnssýslu alla
leið fram að síðustu aldamótum. Það er aðeins að finna i
ætt Kjalleklinga, sem Eyrhyggjar voru komnir af, og í ætt
Ketils einhenda á Rangárvöllum, en sá Bergþór var sam-
tímamaður Bergþórs Mássonar eða uppi lítið eitt fyrr og gat
því nafnið ekki verið frá honum komið.
Arnleifarnafnið finnst aðeins á systur Svartkels hins katn-
eska, og er sú ætt lítt nafnkennd. Síðar finnst það á dóttur
Þórðar gellis og á sonardóttur hennar, þá komið inn í ætt
Eyrbyggja. I Sturlungu finnst það aðeins í Húnröðlingaætt,
á móður Eyjólfs Kárssonar.
Hér ber allt að sama brunni. Þessi þrjú fágætu nöfn ætt-
festast meðal afkomenda Más Húnröðarsonar, benda öll til
Eyrbyggja eða mága þeirra, Þórgestlinga, og leiðir sá þráður
til Þórðar gellis og tengdaföður hans, Miðfjarðar-Skeggja.
Ekki líður nema þriðjungur aldar eða svo frá dauða Eiðs
Skeggjasonar til þess, er Már festir ráð sitt og Hafliði sonur
hans fæðist. Erfingjar Eiðs eru búsettir í öðrum héruðum,
goðorðið ef til vill orðið skipt milli þeirra og mannaforráðin
í Húnavatnsþingi í hættu, þegar ættgöfugur höfðingjasonur
úr litlu ríki austar í héraðinu kemur með fé og frama frá
Miklagarði og kvongast inn í ættina. Enginn er líklegri til
að koma þeim mægðum í kring en hinn gamli vopnabróðir
hans frá Miklagarði, Ilalldór Snorrason, vinur og mágur Eyr-
byggja. Már, sem ef til vill hefur áður erft eignir í Vestur-
hópi, fær nokkuð af goðorðinu í kvonarmund, annað með
kaupi eða að gjöf, ef til vill með því að afhenda sinn hlut