Tímarit Máls og menningar - 01.11.2012, Qupperneq 73

TMM 2012 · 4 73
Gísli Magnússon
Nokkrar sögur
ÓEKTA BYSSUR DREPA ALVÖRU FÓLK
Einu sinni var maður sem skipti öllu fólki í tvo hópa; annars vegar var
ómanneskjulegt fólk sem gerði allt sem það gerði af eigingjörnum hvötum og
hafði fyrst og fremst væntingar um hugmyndir og álit umheims og annarra.
Það fannst honum ekki ekta. Ekkert var ekta við það, hvorki fólkið sjálft né
nokkuð sem það gerði. Hitt var fólk sem honum fannst manneskjulegt, fólk
sem gerði það sem það gerði af því það langaði til þess og það þurfti að gera
það, án tilætlunar eða áhuga um viðbrögð annarra og dóma. Það var ekta
manneskjulegt fólk.
Það þarf ekki útlærðan sálarfræðing eða rökhyggjumann til að sjá
þverstæðuna í hugmynd mannsins, sem var alltaf að hugsa um ásetning
annarra, álit þeirra, skoðun og skilning og var langt í frá jafn sjálfstæður og
sérnægjusamur og hann taldi sér trú um.
En alla vega, hann gladdist yfir því hversu allt sem hann gerði væri gert af
sönnum ásetningi og án hugsunar um verðlaun og gott umtal, eða taldi sig
gleðjast, og hann taldi sig jafnframt gleðjast yfir því hversu hátt hann væri
hafinn yfir alla hina sem ekkert gerðu nema hugsa hvað öðrum fyndust þeir
frábærir að gera þetta, og hverjum og hvernig aðrir myndu segja frá því að
þeir hefðu gert þetta.
En þessi gleði gerði honum ekkert gott þegar til lengri tíma var litið, hann
varð bitur og fullur af hatri. Hann sá enga ástæðu til að endurskoða hug-
myndir sínar og afstöðu, og með árunum tókst honum að verða hálfgert fen
af fordómum og fyrirlitningu.
Á endanum gaf eitthvað sig og hann fékk þá hugmynd að óekta fólkið hefði
engan faktískan tilverurétt þar sem það var hvort eð er ekki til sem mann-
eskjur í hans skilningi, sem hann að sjálfsögðu taldi þann eina rétta. Hann
keypti sér nokkrar byssur og heilan helling af skotfærum og ætlaði sér að
skjóta allt óekta fólk sem á vegi hans yrði. Hann gerði það en ekkert gerðist,
fólkið gekk áfram og um einsog ekkert hefði gerst og var jafn óekta og áður.
Hann skaut og skaut af byssum sínum en það var til einskis. Að lokum miðaði
hann byssunni á sjálfan sig og togaði í gikkinn og þá varð allt svart.