Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.10.2003, Page 424

246
m, ch 42 menn vorv i sæng komnir heyrdv þeir brest mikinn i burit- var þa farit oc
forvitnazt vm hvort eigi væri þiofar inn komnir oc er menn komv til bvrsins
saz þar inra kona mikil- hvn var naukuid sva at hafdi avngvan hlvt a ser oc
starfadi at matreidv- en þe/r menn er hana sa urdv felms fullir oc þordv eigi
i nand at koraa- var þa sagt lik mavnnvm forv þeir þa til oc saa hversv hattat
var■ kendv oc gerla at þar var Þorg(vnna) komin oc fysti þess avngan <at)
fora til motz vit hana- oc er hvn hafdi hagat sem hvn villdi bar hvn matinn i
stofv- ept/'r þat tok hvn bord vpp oc setti mat aa- þa m(ælltv) Wkmenmmir
“Vera kann þat bondi at þcr *þiki alkeypt adr vær skilivra at þv villd/r
av<n)gan greidskap gera oss”- þav m(ælltv) þa bædi senn bonndi oc
hv5(freyia) “giarsaraliga vilivra vær gefa ydr mat oc sva gera anan greida
sera þer þvrfví” oc þegc/r er bondi hafdi þeira gVeida bodit gek Þorg(vnna)
f/Y/m or stofvni oc wt ept/r þat- forv þa gest/r i stofv innar oc svo heiraa
menn en Þorg(vnna) sazt þar alldr/ sidan- var þa gert lios i stofv oc dregin
klædi af þeira þv/ at þ<?/r vorv alvot/r en fingin þurr k(lædi) i stadinn gingv
sidan vnd/r bord oc signvdu mat sinn en bondi let stavk&va vigdv vatni vra
avll hv.v- atv gest/r sidan mat oc sakadi ekki þot Þ(or)g(vnna) hefdi matbv/í
134 hafdi, + hafdi str. 136 þa/, wr þ with surrounding abn points, not using this scribe’s
usual þí = þa/, which suggests scribe thought he was rendering host’s name (beg þ = Þorj
though this is nowhere given. 136 *þiki, wr hiki.
447, chsi dagz liöse j reckiur, enn er menn voru j reckiur komner heyrdu þeir hark miked j
bured, var þa fared ad for"vitnast vm, huort eckj være þiofar jnn komner, og er menn
komu til bursenz sau þeir ad þar var kona mikel, hun var nokt, so hun hafde onguann |[
40 v hlut á sier, hun fór med matselld, enn er þeir sau hana þordu huorge nærre ad koma,
enn er lykmenn fundu þetta foru þeir til og sau huornen hattad var ad þar var komen
Þorgunna, og syndest ollum þad rád ad fara ey til med hennj og er hun hafde þar
vnned slykt er hun villde, þa bar hun mat j stofu og sette vpp bord og bar þar á mat,
þá sogdu lykmenn vid bonda, “verda má ad so liuke ádur vier skilium ad þier þyke
alkeipt ad þu villder onguann greida giora oB,” þá mællte bonde og husfreya “vid
vilium giefa ydur mat og so annann greida giora er þier þurfed,” enn er bonde hafde
boded þeim þad, þá gieck Þorgunna framm vr stofunne og vt epter þad og syndest
eckj sydan, epter þetta var bored liðs j stofu og dreigen af giestum klæde þaug er vot
voru, og feingen onnur j staden, sydan geingu þeir vnder bord, og signdu mat sinn,
enn bonde liet stockua vygdu vatne vmm oll hus, atu giester mat sinn, og sakade
onguann mann þðtt Þorg(unna) hefde matbued, suafu af þá nott og voru þar j
þj 70 j reckiur] n d til reckna. 70 hark miked] n d brest mik'mn. || 73
hun — matselld] n d og starfadi ad matreidu. 73 enn — hana] en þc7r
menn er hana sa urdu felmz fullir. 74 enn er — þetta] n d var þa sagt
lijkmora/ran. 74 huornen] n d huorsu. 74 var1] + kendu og gierla.
75 syndest — hennj] n d fyste þess ongucz/z ad fara t/7 motz vid hcraa.
76 vnned] n d hagad. 76 og1 — bar2] n d eptir þad tok hun bord up-
129
132
135
138
141
144
72
75
78
81
84