Úrval - 01.05.1953, Side 113

Úrval - 01.05.1953, Side 113
HVARF KRÝNINGARSTEINSINS 111 þeir til okkar Gavins, Alans og mín. Þeir spurðu okkur spjörun- um úr og báru það á okkur, að við hefðum framið verknaðinn. Ákæra þeirra byggðist á sterk- um líkum, en ég taldi heiðar- legra að ljúga en gefast upp. Okkur til undrunar var okkur sleppt. Þó var okkur ekki rótt. Við höfðum aldrei ætlað okkur að fela steininn til lengdar, og urð- um við að gera það upp við okk- ur, hvort það borgaði sig að gera opinskátt, hvar hann væri niðurkominn. Steinninn hafði ekki gildi fyrir okkur meðan hann var geymdur í verksmiðju- kjallaranum. Hingað til höfðum við einir ráðið gerðum okkar. Við ætluðum að ljúka leiknum með því að láta yfirvöldin fá vitneskju um hvar steinninn væri niður kominn. Ef þau létu steininn vera kyrran í Skotlandi, var tilgangi okkar náð, en ef þau hrifsuðu hann til sín, myndu þau svívirða þjóðernistilfinningu Skota. Við létum bezta steinsmið Skotlands gera við steininn. Við ætluðum að færa Skotlands- kirkju steininn að gjöf og flytja hann til rústa Arbroath klaust- urkirkjunnar. þar sem skozkir óðalsbændur komu saman árið 1320, eftir að heimili þeirra höfðu verið brennd, til að stað- festa frelsiseið sinn. Að morgni hins 11. apríl árið 1951, ókum við Neill frá Glasgow með ör- lagasteininn. Um nónbil bárum við hann eftir grasigrónu gólf- inu í Arbroath klausturkirkj- unni, upp að háaltarinu. Ég sá steininn ekki framar. Yfirvöldin brugðu við og sóttu steininn og laumuðu honum yfir landamærin að næturlagi. En ég minnist enn þeirrar stundar, þegar ég skildi stein- inn eftir hjá altarinu, — þegar ég heyrði rödd Skotlands tala eins skýrt og hún talaði árið 1320: „Vér berjumst ekki fyrir frægð, auð né heiðri, heldur ein- vörðungu fyrir frelsi, sem eng- inn góður maður lætur af hendi,, meðan hann dregur lífsanda.“ Ó. B. þýddi. Krýningarsteinninn var fluttur aftur til Westminster Abbey, og ráðstafanir hafa verið gerðar til að gæta hans vandlega, einkum með tilliti til væntan- legrar krýningarhátíðar. Yfirvöldin töldu þó, að „hagsmunir almennings krefð- ust þess ekki“, að hinir fjórir ungu Skotar yrðu sóttir til sakar. URVAL Ritstjóri: Gísli Ólafsson, Leifsgötu 16. Af- greiðsla Tjarnargötu 4, pósthólf 365, Reykjavík. Kemur út átta sinnum á ári. Verð kr. 10.00 hvert hefti í lausasölu. Áskriftarverð 70 kr. á ári. Utanáskrift tímaritsins er: Urval, póst- hólf 365, Reykjavík. ÚTGEFANDI: STEINDÓRSPRENT H.F.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.