Úrval - 01.05.1953, Síða 113

Úrval - 01.05.1953, Síða 113
HVARF KRÝNINGARSTEINSINS 111 þeir til okkar Gavins, Alans og mín. Þeir spurðu okkur spjörun- um úr og báru það á okkur, að við hefðum framið verknaðinn. Ákæra þeirra byggðist á sterk- um líkum, en ég taldi heiðar- legra að ljúga en gefast upp. Okkur til undrunar var okkur sleppt. Þó var okkur ekki rótt. Við höfðum aldrei ætlað okkur að fela steininn til lengdar, og urð- um við að gera það upp við okk- ur, hvort það borgaði sig að gera opinskátt, hvar hann væri niðurkominn. Steinninn hafði ekki gildi fyrir okkur meðan hann var geymdur í verksmiðju- kjallaranum. Hingað til höfðum við einir ráðið gerðum okkar. Við ætluðum að ljúka leiknum með því að láta yfirvöldin fá vitneskju um hvar steinninn væri niður kominn. Ef þau létu steininn vera kyrran í Skotlandi, var tilgangi okkar náð, en ef þau hrifsuðu hann til sín, myndu þau svívirða þjóðernistilfinningu Skota. Við létum bezta steinsmið Skotlands gera við steininn. Við ætluðum að færa Skotlands- kirkju steininn að gjöf og flytja hann til rústa Arbroath klaust- urkirkjunnar. þar sem skozkir óðalsbændur komu saman árið 1320, eftir að heimili þeirra höfðu verið brennd, til að stað- festa frelsiseið sinn. Að morgni hins 11. apríl árið 1951, ókum við Neill frá Glasgow með ör- lagasteininn. Um nónbil bárum við hann eftir grasigrónu gólf- inu í Arbroath klausturkirkj- unni, upp að háaltarinu. Ég sá steininn ekki framar. Yfirvöldin brugðu við og sóttu steininn og laumuðu honum yfir landamærin að næturlagi. En ég minnist enn þeirrar stundar, þegar ég skildi stein- inn eftir hjá altarinu, — þegar ég heyrði rödd Skotlands tala eins skýrt og hún talaði árið 1320: „Vér berjumst ekki fyrir frægð, auð né heiðri, heldur ein- vörðungu fyrir frelsi, sem eng- inn góður maður lætur af hendi,, meðan hann dregur lífsanda.“ Ó. B. þýddi. Krýningarsteinninn var fluttur aftur til Westminster Abbey, og ráðstafanir hafa verið gerðar til að gæta hans vandlega, einkum með tilliti til væntan- legrar krýningarhátíðar. Yfirvöldin töldu þó, að „hagsmunir almennings krefð- ust þess ekki“, að hinir fjórir ungu Skotar yrðu sóttir til sakar. URVAL Ritstjóri: Gísli Ólafsson, Leifsgötu 16. Af- greiðsla Tjarnargötu 4, pósthólf 365, Reykjavík. Kemur út átta sinnum á ári. Verð kr. 10.00 hvert hefti í lausasölu. Áskriftarverð 70 kr. á ári. Utanáskrift tímaritsins er: Urval, póst- hólf 365, Reykjavík. ÚTGEFANDI: STEINDÓRSPRENT H.F.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.