Norðurljósið - 01.01.1971, Blaðsíða 67

NORÐURLJ ÓSIÐ
67
Valda tók nú bréfiÖ frá Noru aftur og las það.
„Ég er rétt sem stendur að flýta mér, svo að ég minnist ekki á
fréttir, en kem beint að efninu.
„Vafalaust verður þú undrandi á því, að heyra frá mér aftur
eftir svo langa þögn. Ég hrærigrautast áfram, kenni litlum óra-
belgjum og læri af þeim, þótt ég láti ekki mikið yfir því. Hvort sem
þú samþykkir uppástungu mína eða ekki, þá getum við senn farið
að tala saman, og það er miklu léttara en að skrifa fréttirnar.
Ég þarf að kenna eitt ár enn úti í sveit. Ég sótti um stöðu í bæn-
um þínum og fékk hana. Næsta 3. febrúar verð ég farin að ríkja
í einni skólastofu í barnaskólanum hjá ykkur.
Vandræðin eru þau, að ég veit ekki, hvar ég fæ inni. Matsöluhús
er ekki að nefna, nema ég fái ekkert annað. Ekki er auðvelt að fá
inni í einkaheimilum. Þess vegna skrifa ég þér. Heldur þú, að ég
gæti troðið mér inn á fjölskyldu þína um tíma? Mundi móður þinni
vera sama? Ég mælist til mikils, og ég er ekki mjög vongóð, þar
sem mig minnir, að þú hafir sagt, að þið væruð fjögur. Ef til vill
gætir þú komið mér fyrir hjá einhverri fjölskyldu í bænum? Hvað
segir þú um þetta?“
Valda lagði bréfið frá sér, sparn við fæti og ýtti rólusætinu af
stað, svo að hún sveiflaðist hægt fram og aftur. Hún leit yfir víð-
áttumikla garðalandið umhverfis. Víðátta var rétta orðið, hugsaði
hún og gretti sig. Það þurfti tvo garðyrkjumenn til að halda því í
lagi. Húsið var líka víðátta, en það var fallegt, gamalt og heim-
kynni fjölskyldunnar, en hún fyrirleit það.
Þetta var ástæðan, hvers vegna hún hafði aldrei boðið Noru
heim til sín. Nora tilheyrði stórri fjölskyldu, sem átti heima í litlu
húsi. Nora hjálpaði til við 'heimilisstörfin, þegar hún var heima.
Nora hafði undrazt, hve lítið vinstúlka hennar vissi um heimilis-
hald. Hún hafði kennt Völdu að sauma og elda mat, búa vel um
rúm og taka upp lykkj uföll í sokkunum sínum.
Völdu hafði liðið svo vel heima hjá Noru, að hún gat aldrei sagt
henni það, að fjölskylda hennar var komin út af einni af elztu og
mest virtu fjölskyldu Englands. Fyrir þremur ættliðum hafði grein
af henni flutzt til Nýja Sjálands, reist þetta hús og lifað hér kónga-
lífi. Hér voru enn þjónar, sem þekktist naumast annars staðar í
landinu, garðyrkjumenn, gæðingar af góðhesta-kyni og hundar.
Aldrei hafði Valda sópað gólf fyrr en heima hjá Noru.