Norðurljósið - 01.01.1971, Blaðsíða 10

10
NORÖURLJÓSIÐ
þegar það er nauðsynlegt, Sumum er það nauðsynlegt alla ævi.
Þegár svo ber við, getur hver karl og hver kona fengið náð til þess
að gera rétt og lifa rétt. Trúað fólk, sem ekki á að ganga í hjóna-
band, getur notið friðar og gleði og sigurs dag frá degi. En ritn-
ingin gerir það ljóst, að venjulegast sé hjónabandið viðeigandi
lausn til að forðast saurlífi og bruna ósvalaðrar hvatar.
Það er fleira en kynhvödn, sem rekur á eftir fólki að eignast maka.
Karlmann langar til að heyra málróm konu, njóta hjálpar hennar,
heyra hana hlæja og rabba. Kona finnur þá þörf, að eiga mann til
að styðjast við, að geta hrósað honum og notið hróss hans. Þetta
er eðlilegt og réttmætt. Maðurinn er skapaður þannig, að hann
þarfnast konunnar. Konan er þannig gerð, að hún þarfnast manns-
ins. í venjulegum tilfellum er þessi líffræðilega hvöt sem ástæða
hjónabands.
Fjórða: Flest fólk œtti að ganga í hjónaband til að halda við
mannkyninu, til að fœða og ala upp börn.
I Edengarði bauð Guð Adam og Evu: „Verið frjósöm, marg-
faldist og uppfyllið jörðina.“ (1 Mós. 1.28.) Efdr Flóðið mikla
endurtók Guð þetta boð og gaf það Nóa og sonum hans: „Verið
frjósamir, margfaldist og uppfyllið jörðina.“ (1. Mós. 9. 1.). Biblí-
unni samkvæmt er mannkyninu skylt að margfaldast. Það er skylda
gagnvart Guði og skylda gagnvart þjóðfélaginu að fjölga fólki.
Ég veit, að þeir, sem 'berjast fyrir takmörkunum á barnsfæðing-
um, hafa það oft á orði, að aukin fólksfjölgun valdi aukinni eymd.
En samkvæmt öllum beztu heimildum gera góð, kristileg hjóna'bönd
— heiðarleg, guðrækin, biblíuleg hj ónabönd — það ekki. Þau gera
ekkert nema gott. Stórar fjölskyldur njóta meiri hamingju en litlar.
Það heimili, sem hefir börn, er óendanlega betur stætt en hitt, sem
hefir þau ekki.
Það var tilætlun Guðs, að móðurlif konunnar fæddi af sér börn,
að brjóst hennar gæfu þeim að sjúga. Guð ætlaðist til að konurnar
skyldu faðma litla líkami, og að konurödd skyldi raula yfir þeiin
vögguljóð og barnagælur. Guð lagði þessa hvöt í litlu stúlkurnar,
sem leika sér að brúðunum sínum. Konum er ætlað að verða mæður.
Líkamir þeirra eru gerðir til móðernis. Eðli þeirra er ætlað til
móðernis. Æðstu og beztu gleðina öðlast þær sem mæður.
Karlmönnum er ætlað það hlutverk, að þeir séu höfuð fjölskyld-
unnar. Karlmenn eiga að þekkja eitthvað af virðuleika máttar Guðs,