Andvari - 01.03.1968, Síða 22

20
JÓN GÍSLASON
ANDVARI
ævinlega þakklátur £yrir hinn trausta grundvöll, er hann hafði fengið
hjá honum í málfræði og textagagnrýni. Þegar á stúdentsárum sínurn var
Heiberg farinn að fást við það viðfangsefni, sem hann sleppti síðan aldrei
upp frá því, rit hinna grísku stærðfræðinga. Frægasta útgáfa Heibergs er
útgáfa rita Archímedesar í 3 bindum, (1910—1915.*) Var hann heims-
frægur rnaður á þessu sviði. Ollum ber líka saman uni, að Heiberg hafi
verið ágætur kennari. Einkum þóttu semínaræfingar þær, er hann hafði
með stúdentum í textagagnrýni, frábærar. Var hann einnig óþreytandi
við að gefa stúdentum holl ráð og veita þeim alls konar mikilvæga leiðsögn.
Annar aðalkennari Kristins var A. B. Drachmann, er áður var getið.
Drachmann og Heiberg voru aldavinir, enda höfðu þeir um skeið kennt
við sama menntaskólann. I rúm 40 ár höfðu þeir vinirnir haft þann sið
að lesa saman gríska höfunda. Eitt frægasta verk Drachmanns var útgáfa
hans á fornum skýringum (scholia) við ljóð Pindars, 1903—1927, 3. bindi.
Þess skal og getið, að Drachmann tók höndurn saman við Heiberg og
A. O. Lange um útgáfu á ritum Sörens Kirkegaard, 1901 — 1907. Beittu
þeir við þessa útgáfu aðferðum hinna klassísku málvísinda. Táknaði þessi
útgáfa mikla framför í vísindalegri meðferð danskra texta. Drachmann var
talinn frábær kennari, skýr og nákvæmur.
Þriðji kennari Kristins var Karl Hude (1860—1936), kunnur skóla-
nraður, rektor við menntaskóla, m. a. við Metropolitanskólann, og lektor
í klassískum málum við háskólann í Kaupmannahöfn. Hafði hann einkum
á hendi stílæfingar fyrir byrjendur. Elude þótti strangur, en mjög réttsýnn.
Hann var einnig ágætur vísindamaður, kunnur fyrir góðar útgáfur grískra
höfunda, m. a. Þúkýdídesar, Herodots, Lýsíasar og Xenofons. Byggðust
allar þessar útgáfur á sjálfstæðum textarannsóknum. Hude þýddi einnig
mörg grísk merkisrit á dönsku og samdi kennslubækur í grísku fyrir mennta-
skólana, sem enn eru notaðar í Danmörku, þar senr gríska er kennd.
1) Prófessor Hermann Schöne, einn af grískukennurum mínurn í Miinster, minntist stund-
um með aðdáun á próf. Heiberg. H. Schöne hafði á sínum tíma bent Heiberg á handrit eitt í
Miklagarði, sem hafði að geyma rit Archímedesar undir síðari skrift (palimpsest). Heiberg fór
til Miklagarðs árið 1906 til að rannsaka þetta handrit, sem reyndist líka vera eitt hið merkasta
af rítum Archímedesar og liafði auk þess að geyma nokkur rit hans, sem fram að þeim tíma
höfðu aðeins verið kunn í latneskum þýðingum. Heiberg hafði löngu áður snúið hinum latneska
texta á grísku. Sýndi nú samanhurður við frumtextann, að Heiberg hafði komizt ótrúlega ná-
lægt honum.