Eimreiðin - 01.10.1923, Page 3

EIMREIÐIN
VILHJÁLMUR MORRIS
259
Hef ek eigi hringa, þá er höfuð jöfra
gaf Grims kundi göfuglyndr;
en þat gef ek þér, at þér skal engi —
vaskari vaða Vafurlogann!“
Stóð þar Snorri með Sturlungum,
Sæmundr ok aðrir óðmæringar,
skutu þeir skjaldborg um skörungmenni,
en af gullgígjum glumdu bekkir.
Mæltu orðheill ítrum gesti
einn ok sérhverr afreksmanna:
Gunnarr ok Gestr, Gisurr ok Hjalti,
Einar ok Kjartan, Ormstunga, Njáll. —
Dreymdi þannig inn dáðum fræga
eina nótt undir Armanns haugi
meðan lystr nam land ok sögu —
alt er best eigum — með ást ok virktum.
Ljúft væri at lýsa, ef lýðir skildi,
allri óðsnild, er hann oss nam helga;
hálfu þyngra er hér at skýra
öll hans afrek á eiginni storð.
Hverr má þann Hómer hróðri leyfa,
eða Völsung þann vísum stæra,
eða þann frömuð fremdar bóta
storðar Stórbreta með stefjum sæma?
Að kom þar loks, er Egill spáði,
að frækleik framdi Fafnis bana,