Eimreiðin - 01.10.1923, Qupperneq 34

eimreiðin
Eitt af vandamálum Nýja testamentis-
skýringarinnar.
Erindi fluit á prestastefnunni í Reykjavík 28. júní 1923.
Það fer sjálfsagt nokkuð eftir því, hverjum augum menn
h'ta á Nýja testamentið, hvort menn verða varir við vandamál
við lestur þess eða ekki. Þeir, sem trúa því fyrirfram, að það
sé ritað með alveg óvenjulegum hætti og undir alveg sér-
sfakri leiðsögn Guðs anda, kunna að geta lesið það svo, að
engir erfiðleikar verði á vegi skilningsins. En hætt er þá hins
vegar við, að skilningur slíkra manna verði mjög á yfirborð-
inu; þeir reyni að færa sér það í nyt, sem þeim er geðfeld-
ast og auðveldast viðureignar, en láti hitt eiga sig. Það er
auðvitað fyrirhafnarminst að telja sér og öðrum trú um, að
heilög ritning sé öll óskeikult Guðs orð, og vísa öllum vanda-
málum á bug, þeim er rísa upp f huga vorum við lestur
hennar.
Margir alþýðumenn kunna að geta látið sér þetta nægja,
sérstaklega ef þeir vilja forðast öll heilabrot um trúarefni og
venja sig á að vísa sjálfstæðum hugsunum á bug. En prestar
geta naumast gert slíkt. Nýja testamentið hlýtur að vera þeim
mikilvægari öllum öðrum bókum, og þegar þeir eru orðnir
nægilega kunnir því, hljóta ýms vandamál að gera vart við sig.
Fáfræðin er vafalaust öruggasta ráðið til þess að komast hjá
því að verða var við örðugleikana. En uin slíka fáfræði getur
ekki verið að ræða hjá kennimönnum kirkjunnar. Eg held,
að prestar geti því ekki komist undan því að verða vandamál-
anna varir. Auk þess leitar ýmislegt hugsandi fólk til prestsins
síns með vandaspurningar sínar, og þær rfsa eigi fáar út frá
Nýja testamentinu.
Eg skal leyfa mér að nefna dæmi. Skyldi aldrei neinn
prestur hafa orðið fyrir annari eins spurningu og þessari:
»Hvernig stendur á því, að Postulasagan talar sífeldlega um
að skíra til nafns Krists, en í síðasta kafla Matteusarguð-