Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Qupperneq 17

9
inni«, þ. e. i bók lífsins. Jafnvel margir hinna dánu muni
rísa upp til þess að njóta sælu í komandi guðsríki. Endir-
inn sje í nánd. Eflir ákveðinn tíma byrji sælutímarnir. Höf-
undur telur hvern þann sælan, sem þolugur þreyi daga þá,
sem eftir sjeu til endalokanna. Hann ávarpar i lok bókar-
innar binn trúaða mann, er það geri, og gefur honum gleði-
ríkt fyrirheiti með svofeldum orðum: »og þú munt hvílast
og upprísa til að meðtaka þilt hlutskifti við endi daganna«.
Það er hiæssandi einnig fyrir nútímamanninn að lesa hók
þessa með hjartsýni hinnar öruggu trúar. Á neyðartimum
livetur höfundur landa sína til að láta ekki hugfallast. Guð
hafi hjálpað þeim, er í'eyndust honum trúir, þólt voldug-
uslu harðsljórar liafi átt í hlut, og svo muni enn verða.
Guði sje enginn hlulur um megn, honum sje því óhælt að
treysta. Hann geti frelsað vini sína úr hverskonar hættu, og
þegar lians tími sje kominn, muni hann vissulega ekki lála
á hjálp sinni standa, en gefa trúum þjónum dýrðleg laun
að lokum.
Daníelshók er hæði elst og frumlegust af opinberunarrit-
um síðgyðingdómsins og hefir haft stórmikil áhrif á þróun
þeirra hugmynda, sem opinberunarritin fást mest við. Komst
hún inn í regluritasafn Gyðinga meðal helgiritanna og þar
á meðal hinna siðuslu. Er það eitt af mörgu, sem eindregið
hendir til þess, að bókin sje riluð siðar en hún sjálf gefur
til kynna. Þvi að óhugsandi er talið, að rit þelta hefði verið
selt annai-staðar en meðal spámannanna, ef það hefði verið
þekt, þá er spámönnunum var safnað í eina heild, sem ekki
getur hafa verið seinna en á 3ju öld f. Krists hurð. En jafn-
framt sýnir upptakan í regluritasafnið, hve vel höfundi hefir
tekist að ná til samtíðar sinnar og hve hyggilegt það hefir
verið af honum að nota munnmælasögurnar um Daníel til
þess að ná tilgangi sínum. Hafa þátimamenn álitið, að þar
væi'i sami spekingurinn, sem Esekíel talar um og segir að
liafi getað opinberað hulda hluti.1)
Daníelsbók er rituð á tveimur málum, sumir hlutar hók-
arinnar á hebresku, en aðrir á arameisku (2, 4—7, 28).
2. Enoksbók epíópska eða 1. Enoksbók.
Bókin er eignuð Enok Jaredssyni, föður Melúsala. í 5.
kap. 1. Mósebókar er sagt um hann, að hann hafi gengið
1) 28, 3; sbr. 14, 14. 16. 20.
2