Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Qupperneq 24

16
ann gaf Grabe ÚL árið 1698. En fyrir þann tíma hafði bókin
oft verið prentuð í latneskri þ5rðingu frá 13. öld. Var þýð-
andinn Robert Grosseteste, biskup í Lincoln. Náði þýðing
sú mikilli útbreiðslu og þýddu menn aftur úr latínunni á
ensku, frönsku, þýsku, hollensku, dönsku og jafnvel á is-
lensku. Var bókin margprentuð og mjög útbreidd i þýðing-
um þessum víðsvegar um lönd. Þó mun hún aldrei hafa
kómist á prent á íslensku, en til eru tvö handrit af bókinni
á Landsbókasafninu, annað í afskrift frá 1778.1)
(1) Erfðaskrá Iiúbens.
Rúben talar á dánardægri mjög alvarlega til sona sinna,
varar þá við löstum og hvetur til dygða. Sjerstaklega varar
hann við óskírlífi, þeirri syndinni, er hann fjell í.2) Lýsir
hann afleiðingum þeirrar syndar og samviskukvölum þeim,
er bún bafi bakað sjer. Ress vegna riði á að vera á verði
og gæta sín. Rví nógar sjeu freistingarnar. Sjeu þær illum
öndum að kenna, sem leiða vilji menn lil synda og lasta.
En einnig sje að varast ginningar kvenna og láta ekki tælast
af fríðleik þeirra, en standa stöðugir og gæta sín, eins og
Jósef bróðir hans, sem fann náð í augum guðs og manna.
Aminningar Rúbens enda með alvarlegri beiðni til sona
hans um að iðka sannleika hver gagnvart náunga sínum og
umgangast hverir aðra í kærleika, og með skipun um að
hlýða Leví sem hinum smurða æðsta presti og þeim, er
drottinn hafi kjörið til konungs yfir öllum þjóðum.
(2) Erfðaskrá Símeons.
Símeon er látinn tala til sona sinna um hið ranga fram-
ferði silt við Jósef bróður sinn, en öfund sín bafi verið or-
sök þess. Lýsir hann skaðsemi öfundarinnar og hörmulegum
afleiðingum út frá eigin reynslu, kveðst sárlega hafa iðrast fram-
komu sinnar við bróður sinn, og varar syni sína alvarlega
við þessum lesti. Sje aðeins með einu móti unt að losna við
löst þennan, með því að óttast drottin. »IJví að ef maðurinn
flýr á náðir drottins, þá yfirgefa illu andarnir hann, og
honum ljettir i skapi. Og upp frá því finnur hann lil
með manninum, sem hann öfundaði, og fyrirgefur þeim
1) í liandritasafni Bókm.fél. nr. 165, 4l£: Jacobssona Forf. Testa-
ment, og nr. 692, S£?: Testament Peirra Tólf Sona Jakobs livaö Eirn
og Sierliver kende sinum Börnum under sitt Andlat og Aminte til
Guðs ótta.
2) Sbr. 1. Móseb. 35, 22.