Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1920, Qupperneq 38

30
bókin hafi sagt frá þvi, er Barúk steig upp á fjallstindinn
°g yfirgaf jörðina.
Ýmsar ólíkar og ósamræmanlegar skoðanir og ummæli
birtast í riti þessu og benda til þess, að höfundur hafi
notað heimildarrit við samningu bókarinnar. En ritið i nú-
verandi mynd sinni ber þess vott, að það sje samið eftir
eyðingu Jerúsalemsboigar af völdum Títusar árið 70 e. Kr.
En hvenær það sje skrifað eftir 70 verður ekki með neinni
vissu sagt. Enda hefir það í raun og veru ekki svo mikla
þýðingu, þar eð ritið ótvirætt endurspeglar gyðinglegan hugs-
unarhátt um og eftir miðja 1. öldina e. Kr. b., einmilt um það
leyti, sem mörg af lielstu ritum nýja testamentisins voru
samin. Gefur það ritinu gildi sitt. Er fróðlegt að kynnast skoð-
unum ritsins á syndinni og aíleiðingum hennar og hug-
myndum þess um Messias og ríki hans og upprisu dauðra.
En ritið er ekki sist merkilegt fyrir það, að það Krsir gyð-
inglega hugsunarhætlinum um verðleika verka mannsins og
gildi lögmálsrjettlætisins, sem Páll posluli barðist svo öfiug-
lega á móti.
Sýrlenski textinn er þýðing úr grisku; hafa brot fundist
af gríska textanum. En sennilega hefir bókin verið frum-
rituð á hebresku eða arameisku, þótt ekki verði það full-
sannað.
8. Opinberun Barúks gríska eða 3. Barúksbók.
Af ummælum Órigenesar kirkjuföður höfðu menn fram
undir síðustu aldamót óljósa hugmynd um, að rit þetta væri
til. En handrit af bókinni á grisku fanst i »British Museum«
1896 og var gefið út ári síðar. Nokkrum árum áður hafði
fundist slafneskt handrit af opinberunarriti um himnana 2,
sem eignað var Barúk (útg. 1886), en eftir að griska hand-
ritið fanst sáu menn að um 2 texta sama rits var að ræða
og að bjer myndi komin sama bókin og sú, er Órigenes
talar um, þó í nokkuð breyttri mynd, og slafneski texlinn
aðcins sluttur útdrátlur úr henni.
Rit þelta, eins og vjer nú þekkjum það af gríska textan-
um, er alls 17 kapítular. Byrjar það á inngangi, er segir frá
sorg Barúks yfir eyðingu Jerúsalemsborgar af völdum Nebú-
kaduezars og efasemdaspurningum hans í sambandi við þann
viðburð. Vitraðist lionum þá. engill guðs, er hughreysti hann
mcð þvi, að hann væri sendur til að sýna honum leyndar-
dóma guðs (1. kap.). — Þá er sagt frá ferð Barúks gegnum